Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Charly Bliss – Young enough
Doordat de leden van Charly Bliss niet meer afgeleid werden door hun dagelijkse jobs, mogen we naar eigen zeggen een meer gefocust en dus beter album verwachten dan debuutplaat ‘Guppy’. Met ‘Young enough’ verbreedt de powerpop-band uit Brooklyn zijn sound aanzienlijk, met ditmaal een veel grotere rol voor de keyboards. (Martijn)
Dark Morph – Dark Morph
Het duo Dark Morph – bestaande uit Jónsi van Sigur Rós en Carl Michael von Hausswolff (een Zweedse componist) – brengt vandaag z’n zelfgetiteld debuut uit. De songs werden opgebouwd uit opnames van onder andere walvissen, vleermuizen en andere dieren en werden vervolgens quasi onherkenbaar gemanipuleerd tot drones. Een gemakkelijke luisterervaring zal het beslist niet worden, een interessante misschien wel. (Martijn)
Holly Herndon – PROTO
Artificiële intelligentie is een onderwerp dat al aan bod kwam in Holly Herndons eerdere platen, maar op haar derde album gaat ze nog een stapje verder. ‘PROTO’ werd namelijk mogelijk gemaakt door Spawn, haar machine-baby die als zelfstandig ‘muzikant’ opereert en zelfs door Herndon werd aangeleerd om te zingen dankzij trainingssessies met zo’n honderdtal vocalisten – alleen om die reden al de moeite om het album uit te checken. (Martijn)
Jackie Cohen – Zagg
Jackie Cohen haalt op haar debuutalbum ‘Zagg’ herinneringen op aan haar tijd op de middelbare school. Een tijd waarin ze alles niet al te serieus nam, alle zorgen achter zich kon laten en waarin alles draaide rond de studentikoze vrolijkheid. Wanneer je dit samenbrengt, ontstaat er een opgewekte Americana pop met een serieuze hoek af. (Céline)
Jamila Woods – LEGACY! LEGACY!
Met ‘LEGACY! LEGACY’ kan je het weekend alvast soulvol inzetten. Jamila Woods brengt op haar nieuwste (concept)plaat een eerbetoon aan historische, invloedrijke personen. Dat doet ze niet alleen door deze figuren te verwerken in haar tracktitels (zoals ‘MILES’ of ‘BETTY’), maar ook door een brede waaier aan invloeden te etaleren in haar muziek. (Martijn)
Mac Demarco – Here comes the cowboy
Op ‘This old dog’ had Mac Demarco het over het einde van zijn losbandige jeugdjaren en het begin van de volwassenheid. Op ‘Here comes the cowboy’ is dat niet anders. Niet klaar om een volgende fase in zijn leven aan te vatten, blijft Demarco’s nieuwe album voortkabbelen in dezelfde thematiek en geluid. Hoewel hij van overal te horen krijgt dat hij is uitgespeeld, horen wij een soort ongedwongen gevoel van voldaanheid en gemak, iets waar je enkel mee wegkomt als je Mac Demarco heet. (Gertie)
Tim Hecker – Anoyo
Waar het in 2018 uitgebrachte ‘Konoyo’ zich nog afspeelde op deze aardbol, neemt de Canadese ambient-wonderboy ons met ‘Anoyo’ mee naar een spirituele wereld. Afkomstig uit dezelfde sessies met het gagaku-ensemble, laat Tim Hecker op deze plaat een meer rustiek geluid horen ten opzichte van z’n dissonante voorganger. (Martijn)
Warhola – Young loving
We zijn inmiddels vijf jaar na de overwinning van Oliver Symons’ eenmansproject Warhola op Humo’s Rock Rally. Sindsdien veroverde de Antwerpenaar vele tienerharten als toetsenist bij Bazart en daarom was hij genoodzaakt om zijn debuutalbum eindeloos uit te stellen. Na een eigenzinnige marketingcampagne waarbij Symons gespreid over meer dan een jaar de helft van zijn album als singles uitbracht is een debuut er nu eindelijk. ‘Young loving’ is niet feilloos, maar omwille van z’n hoogtepunten raden we u toch aan het op z’n minst een kans te geven. (Lowie)