Als je al van Chris Coco hebt gehoord, kan dit gebeurd zijn via verschillende kanalen. Chris Coco is een veelzijdige Londenaar die zich uit als DJ, producer, muzikant of journalist. Onlangs is ‘Freedom Street’ verschenen, een plaat die het nieuwste hoofdstuk in Coco’s carrière vormt.
‘Word’, het eerste nummer op de plaat, smokkelt een reggae-achtige groove binnen. Met vocalen van de Schot Andrew Docherty en een mooie blazerssectie markeert deze song direct een goed beginpunt. Moeten we dan meteen een reggaeplaat verwachten? Nee dat niet, rustig materiaal als ‘Letter From Erika’ is andere koek, zeer subtiel en simplistisch door onder meer een zijdezachte vrouwenstem. Toch horen we dat het tot hetzelfde werk behoort als zijn voorganger.
‘Holiday’ lijkt dezelfde weg op te gaan als ‘Letter From Erika’, met de toevoeging van een saxofoon die mooi aansluit. ‘Down To The Sea’ draagt dan weer een oosters sfeertje met zich mee. Op het eerste gehoor verschilt dit nummer ook weer niet zo heel veel van zijn voorgangers, maar na een paar luisterbeurten ontdekken we de leuke elektronica en percussie die hier dan weer de kop op steken.
Hoe verder de cd vordert, hoe duidelijker het ook wordt dat deze gewoon zo is opgebouwd. Dikwijls wordt dus dezelfde basis gelegd van downtempo songs, met wat percussie en blazers én een ander ingrediënt dat opvalt, maar niet stoort. Zo is ‘My Desire’ een knap liedje, en de eer gaat hier naar de ondersteunende piano. Dat de plaat eigenlijk allemaal (met een lichte uitzondering van de opener) zeer rustige en mistroostige nummers bevat zorgt er wel voor dat er niet echt vaart in zit. Naar het einde toe zouden we zelfs durven zeggen dat het net iets te traag vooruit gaat, al doet het geen afbraak aan het geheel
Zet je voor dit album even rustig in de zetel. Consumeer, maar met mate, en je zal zien dat deze plaat perfect voer is voor melancholici of mensen die zich de laatste zonnige dagen graag even in weermoed wentelen.