Ergens tussen de naaldbomen verscholen, in het diepst van de Zweedse wouden, woont de gigant – alleszins van postuur – genaamd Daniel Norgren. De man heeft misschien wel het aanzien van een houthakker die dagenlang door het Scandinavische Hoogland trekt, op zoek naar droog en vers hout om de komende maanden de vrieskou te trotseren. Hij leeft echt als toegewijd artiest, altijd mijmerend naar gloriedagen van muziek en romantiek. In zijn eigen creaties valt die omschrijving het best te horen; de tred en de rust van de natuur overwoekert het productieproces van zijn platen. Geen nodeloos gezeul met studio-apparatuur of metingen naar de juiste hoek om die sweet spot van akoestische perfectie te benaderen, maar gewoon terug naar de roots van de folk en de blues.

Er wordt al eens beweerd dat Norgren een verborgen Zweedse parel is. Het feit dat hij met zijn nieuwe plaat ‘Wooh dang’ pas voor het eerst tekent voor een internationale release, bevestigt die stelling. Toch is de singer-songwriter voor al die wat dieper graaft in de alternatieve folk en blues geen onbekende. Norgren is immers al toe aan zijn achtste(!) langspeler. Met ‘Alabursy’ en ‘The green stone’, beiden uit 2015, trad de Zweed voor het eerst tot buiten de eigen landsgrenzen wat resulteerde in een werkelijk grandioos optreden in de Ancienne Belgique. Zijn combinatiekracht van rootsy bluesmuziek en verstilde folk waar de weemoed boven komt drijven legt op bovengenoemde platen je meteen het zwijgen op. Met ‘Wooh dang’ wordt weinig veranderd aan dat concept.

Net zoals op de drie voorgaande platen (inclusief ‘Buck’ uit 2013) zet Norgren de toon met een sfeerscheppende introductie (‘Blue sky moon’) waar een Zweedse kampeernacht in de bossen wordt onderbroken door het getsjirp van ontwaakte vogels en een rustieke gitaardjangle van onze houthakker die in de verte inspiratie op doet voor zijn nieuwe plaat.

‘Wooh dang’ is opgenomen in een boerenhuis waarvan naar eigen zeggen het interieur al jarenlang onaangeroerd leek. Op het prachtige uitgespannen ‘The flow’ horen we stoelen kraken en beekjes vloeien terwijl een akkoordenprogressie onveranderd verder gaat. Met ‘Dandelion time’ en ‘Let love run the game’ kraakt heel de boerderij mee. Norgren gaat hier mee terug naar zijn bluesperiode ten tijden van ‘Buck’ en klinkt als een herrezen Howlin’ Wolf of Muddy Waters. Het enige wat er na drie nummers nog ontbreekt om van een echte Daniel Norgren plaat te spreken is die zalvende piano of gitaarballade waar ‘The green stone’ mee volgeladen staat. Gelukkig krijgen we daar op ‘Wooh dang’ ook genoeg van te horen met nummers als ‘The power’, ‘The day that just begun’ en ‘So glad’.

Daniel Norgren bundelt op ‘Wooh dang’ alles waar hij goed in is. Van huiselijk intiem tot grandioos ruig en weer helemaal terug. We kunnen hiermee ook alvast concluderen dat Daniel Norgren geen geheim meer is, maar een gevestigde waarde en steevast op de top van zijn kunnen.

Daniel Norgren speelt op 21 mei in een uitverkochte Roma en staat deze zomer aan het Brugse Belfort tijdens MOODS! op 1 augustus (info & tickets).