De Londense groep Girl zag in 2015 het levenslicht als een typische jaren 2000 lofi-girlband, in de traditie van Vivian Girls, Dum Dum Girls en Best Coast. Het eerste album ‘Earl grey’, verschenen in 2017, bevatte alle beproefde elementen: een rommelig gitaargeluid, zeemzoete vocals en liedjes over harten veroveren en breken. Twee jaar later hebben de leden, in tegenstelling tot hun meeste lofi-soortgenoten, hun formule aangepast. Door r&b- en elektronicaklanken toe te voegen aan hun palet, klinken ze op hun tweede album ‘Girl’ als een kruising tussen The xx en HAIM.

Op papier is dit een succesformule, maar het in praktijk zetten is een ander verhaal. Het is moeilijk om de vinger op de wonde te leggen, want op het eerste zicht vinkt dit album alle juiste vakjes aan. Met haar contra-altostemgeluid dat tegelijkertijd warm en koud klinkt, lijkt zangeres en gitarist Poppy Hankin een jonger zusje van de legendarische Duitse zangeres Nico. Drumster Iris McConnell en bassiste Sophie Moss vallen op perfect getimede momenten in met hemelse “oehs” en “aahs”, bijvoorbeeld in ‘Let it go’. Samen schudden ze een paar erg aanstekelijke melodieën uit hun mouw, zoals in ‘Show me more’ en ‘Because’. De fijnzinnige teksten over liefde en leven anno 2019 zijn herkenbaar zonder in clichés te vervallen.

Het probleem is dat het hele album wat braafjes, zoekend en monotoon klinkt. Anders dan HAIM grijp de pop van Girl Ray je niet bij de keel. Anders dan The xx staan de liedjes niet stijf van onderdrukt verlangen. Ook mooie liedjes on repeat klinken na een tijd gewoon saai en zelfs wat slaapverwekkend. Een eentonige titel voor een eentonig album; eigenlijk zat de hint vlak onder onze neus.

Hoewel de dames van Girl Ray de perfecte girls next door zijn, ben je niet geneigd binnen te vallen op hun pyjamafeestje om te horen hoe met die ene jongen afliep. Als sirenes, die beminnelijke halfgodinnen uit de Griekse mythologie, trekken ze je aandacht, maar ze slagen er niet in je dichterbij te lokken.

Het is wat frustrerend dat ondanks dat ‘Girl’ alle goede ingrediënten heeft, het toch wat teleurstellend klinkt. Desondanks willen we Girl Ray een nieuw kans geven en houden we onze ogen en oren open voor de derde plaat. Misschien eens ze wat meer gesleuteld hebben aan hun nieuwe sound, dat alle puzzelstukjes toch op hun plaats vallen. Hopelijk doen deze charmante dames ons toch te pletter slaan tegen de rotsen met hun volgende album.

Girl Ray speelt op 29 februari in de Botanique (info & tickets).