Disq verzamelt altrock-referenties op ‘Collector’

door Mattias Goossens

Vijf jonge kerels kunnen de toekomst zien en besluiten een plaat te maken. Het zou een pitch kunnen zijn voor de volgende superheldenreeks met een meer muzikale insteek, of het is een beknopte samenvatting van ‘Collector’, het debuut van  het Amerikaanse Disq.

“I love the daily routine / Take care of my basic needs / I thought it looked better inside a dream” is iets wat wij in deze “blijf in uw kot”-tijden zouden mompelen mochten we Engels mompelen. Het is ook de tekst bij albumopener ‘Daily routine’, een binnenkomer die zwalpt tussen Parquet Courts en Viagra Boys. Wat later duiken ook gevestigde altrock-referenties op: Weezer op de best mogelijke manier (‘D19’ en ‘Loneliness’) of Pavement (‘Gentle’). Het instrumentale ‘Fun song 4’ wentelt zich dan weer rond een gitaarpartij die van Rolling Blackouts Coastal Fever kon komen.

Het is niet dat we ongeïnspireerd zijn dat onze voorraad adjectieven stilaan uitgeput raakt, maar Disq lijkt op ‘Collector’ vooral geluiden van anderen te verzamelen, zonder zelf met iets nieuws voor de dag te komen. Bovendien missen de vijf gasten uit Wisconsin de scherpte van die eerder genoemde referenties, zowel muzikaal als tekstueel. Zeker naar het einde van de plaat nemen de “ik heb een zwaar leven als blanke jonge gast”-clichés de bovenhand, en wordt het moeilijk om afsluitend duo ‘I wanna die’ en ‘Drum in’ uit te luisteren. “When I wake up I want to go back to sleep / I can’t decide if I’m a person or sheep / I just can’t break my routine and I don’t know if I want to”, klinkt het daar. Als sleur en routine de grootste boosdoeners zijn in je leven, moet je misschien gewoon eens van job durven veranderen in plaats van daar matige nummers over te schrijven (al wacht je daar beter nog even mee tot na deze pandemie).

We zien voor Disq een toekomst weggelegd als suggestie in algoritmisch samengestelde playlists. Om zelf de aanzet te geven voor zo’n playlist moet het vijftal met meer voor de dag komen. ‘Collector’ telt geen enkel slecht nummer, maar als geheel valt het gebrek aan eigen geluid harder op dan bij de individuele nummers.