Artiesten die je met dromerige indiepop begeleiden naar een ‘zzzz’-rijke nacht, ze bestaan. Girl In Red hoort daar niet bij. Dat werd op haar concert in de Botanique pijnlijk duidelijk voor de mensen die niet veel hadden geslapen. Zo week haar gitaar amper van haar zijde en sprong ze in het rond als een uit het lood geslagen kangoeroe, al zingend. Het publiek, getooid in regenboogvlaggen, botste als balletjes in een flipperkast tegen elkaar. Ah, 2019-tijden.

Het verwondert dus niet dat op Marie Ulven’s eerste album vooral gitaren voorkomen. ‘If i could make it go quiet’ is luider dan de eerste ep’s die ze uitbracht. Lo-fi platen ‘chapter 1’ en ‘chapter 2’ maakte ze vanuit haar eigen slaapkamer en tonen aanstekelijke, makkelijke melodieën in combinatie met soms gitzwarte, altijd doodeerlijke teksten. Verwacht niet meteen lieve blikken wanneer je “there’s a dead girl in the pool” meeneuriet op straat (maar probeer je eens in te houden).

De riff in opener ‘Serotonin’ toont dat ‘If i could make it go quiet’ geen lieve popplaat wordt. De sterkte schemert in Ulven’s introspectieve teksten (“I get intrusive thoughts like cutting my hands off // Like jumping in front of a bus”). Het rapstuk en vervormde stemgeluiden ondersteunen haar verwarde angstgevoelens. ‘Midnight love’ is het volgende hoogtepunt, rustig en gestaag opgebouwd met tintelende synths. ‘You stupid bitch’ mikt evenzeer op de benen, maar het refrein valt iets vlakker neer.

Soms laat de jonge Noorse haar gitaar even staan. Zo valt ‘Body and mind’ direct op. Met haar ingehouden intensiteit en melodramatische synths haalt ze de mosterd bij Billie Eilish. Productiegewijs lijkt de singer-songwriter zich helemaal los te laten gaan. De credits list is bijzonder kort. Eigenlijk doet ze het – net als bij voorgaande ep’s – voornamelijk alleen. Ondertussen gedijt ‘Horneylovesickmess’ gitaarloos verder. Ze vervalt bij die laatste tekstgewijs wat in de clichés, waardoor we er niet meteen naar zullen teruggrijpen. ‘Rue’ is in de elektronische categorie dan toch onze favoriet.

De piepjonge twintiger leek zich nog nooit zo onrustig te voelen. Dat uitte zich echter niet in een grillige onvoorspelbaarheid. Ondanks dat ‘If i could make it go quiet’ Ulvens veelzijdige kant laat zien, blijven wij halfweg een beetje verveeld achter. Wij veranderen hierover ongetwijfeld van gedacht bij haar volgende concert.