Van een rol in het derde seizoen van Stranger Things naar een personage mogen spelen in Tarantino’s laatste voltreffer ‘Once upon a time in Hollywood’: er zijn er die minder bereikt hebben op hun tweeëntwintigste. De dochter van filmsterren Uma Thurman en Ethan Hawke is er eentje met ambitie nu ze ook nog eens een muzikale carrière nastreeft. In 2019 verraste Hawke plots met het releasen van ‘Stay open’, haar eerste single. De samenwerking met Jesse Harris, die ook de muziek schreef voor debuutplaat ‘Blush’ en al eerder samenwerkte met o.a. Norah Jones, leek een schot in de roos. ‘Stay open’ heeft uiteindelijk haar eerste langspeler niet gehaald, maar ‘Blush’ wordt wel ingekleurd met twaalf nieuwe folkpop-nummers.

‘Blush’ is naar eigen zeggen een verzameling van verborgen communicatie en geheime berichtjes naar mensen die Hawke nauw aan hart liggen, maar ook een confrontatie met jezelf als blijkt dat die geniepigheid alleen maar je eigen onzekere gedachten blijken voor te stellen. Zo is ‘By myself’ meer een geheim sms’je naar zichzelf, hopend dat een oudere Maya Hawke dit wel zal kunnen doorgronden. Het korte popliedje heeft verder niet veel om het lijf; de repetitieve melodie is op zich wel catchy en de gelikte productie laat alles kraaknet klinken, maar bevat muzikaal te weinig inhoud om te blijven boeien.

Het is een valkuil waar Maya Hawke geregeld intrapt. De muziek van Jesse Harris is vaak verpakt in een dikke suikerlaag en volgt steeds de veilige paden. Een keuze die te verantwoorden valt aangezien het de mooie, zachte stem van Hawke complimenteert, maar onze aandacht verslapt hierdoor op bijvoorbeeld ‘River like you’ en ‘Goodbye rocketship’. De vakkundigheid waarmee alle instrumenten zijn ingespeeld maakt veel goed, maar weet dit feit niet helemaal te redden. Muzikale bijdrages worden overigens geleverd door enkele Okkervil River-leden en zelfs Norah Jones komt op ‘Bringing me down’ enkele pianonoten meespelen.

Niet alles is echter kommer en kwel. Zo verkent het dromerige ‘Coverage’ wel andere paden, wordt de grens tussen spanning en ontspanning afgetast en mogen de decibels voor een keer de lucht in gaan. Het bluesy ‘Animal enough’ klinkt misschien wat clichématig, maar Hawke laat ook hier horen dat haar capaciteiten als zangeres echt wel ver kunnen rijken. Het verhalende en donkere ‘So long’ is zo’n nummer waar de haren richting hemel kunnen rijzen en belooft dat we Hawke in de toekomst alvast nog zullen zien blinken.

Een wereldplaat heeft sterartiest Maya Hawke met ‘Blush’ nog niet gemaakt. Daarvoor wordt er nog iets te vaak op veilig gespeeld en neigt het merendeel van de muziek van Jesse Harris nog wat te veel naar easy-listening. Hawke laat echter wel haar fluwelen stem horen en toont hier en daar interessante experimenteerdrang.