Nadat MS MR de hele blogosphere veroverde met de uitstekende ‘Candy Bar Creep Show’ EP, zette het duo de voorbije maanden de stap richting een groter publiek. Zo kregen de twee airplay op Studio Brussel en lazen we overal in de Vlaamse pers interviews met de band, al kan dat laatste ook het gevolg zijn van een uitgekiende reclamecampagne. Dit zorgt ervoor dat MS MR zich vandaag dubbel moet bewijzen met hun debuutalbum ‘Secondhand Rapture’. Een arsenaal aan pretentieuze muziekjournalisten staat immers al klaar om de band als een over-het-paard-getilde hype voor hipsters af te doen.
In een mailtje lezen we dat Lizzi en Max worden voorgesteld als de “first superstars of chillwave”. Beetje vreemde omschrijving vinden we, want de chillwaveperiode ligt al weer even achter de rug, terwijl MS MR een heel hedendaagse sound heeft. Als de New-Yorkers zeggen dat hun album “very 2012” is, hebben ze het niet alleen over de DIY-productie, maar ook over hun typische blogpopsound, die de laatste jaren erg aan belang wint. Denk bij dat genre aan vrouwenvocals, catchy oorwormen en melodieën die in het midden staan tussen commerciële hitparademuziek en obscure electropop. Denk Chvrches, Charli XCX en, in geval MS MR, een combinatie van een synthminnende Florence en versuikerde Woodkid-bombast.
Nu opent MS MR de plaat tegelijk erg veilig en erg goed; heel de ‘Candy Bar Creep Show‘ EP komt namelijk terug op de eerste helft van het album. Langs de ene kant vinden we dat de Amerikanen zich er zo wel makkelijk van af maken, langs de andere kant genieten we nog steeds even hard van alle vier de songs. Voeg daar nog eens ‘Fantasy’ met z’n formidabele megalomane drums en vurige intensiteit aan toe, vul dat aan met ‘Head Is Not My Home’ – Florence op hakken, kom dat zien – en je kan als luisteraar niet anders dan tevreden zijn.
Op de tweede helft moet het duo dan wel zien te overtuigen met enkel nieuwe songs. Dat lukt best aardig. ‘Salty Sweet’ is een buitenbeentje op de plaat, omdat de kenmerkende, hevige drums ingeruild worden voor speels handgeklap. Welgekomen afwisseling, heet dat dan. ‘Think of You’ is meer van het bitterzoete lekkers dat we kennen van op de EP en ‘BTSK’ laat de groep op z’n duisterst horen. Toch stellen we vast dat, kwaal van de tijd, ‘Secondhand Rapture’ twee nummers te lang is. ‘No Trace’ en ‘This Isn’t Control’ zijn slappe afkooksels van het MS MR-recept en zijn bijgevolg totaal overbodig. Over bonustrack ‘Strings’ zwijgen we dan nog.
Al bij al in de balans meer dan positief. Een geniale eerste helft, en een goed te pruimen tweede, dat is net vier sterren waard. Bijzonder fijne debuut van een veelbelovende band.
MS MR met een hele band live aan het werk zien kan op Pukkelpop (vrijdag 16.08, info & tickets). De groep speelt op 3 juli ook in Amsterdam (Bitterzoet via Paradiso, 03.07, info & tickets).
Verdeeld door Sony Music