De tijd dat Piano Club een soort gelegenheidscollectief leek met leden van onder andere Hollywood Porn Stars en Malibu Stacy, ligt reeds een hele poos achter ons. Een tweetal ep’s en een drietal jaren na debuutalbum ‘Andromedia’ levert ‘Colore’ het Luikse viertal een verdienstelijke en volledig onafhankelijke plaats in de Belgische indiescene op.
De melancholisch dromerige synthpop die we op deze langspeler tegenkomen, bevat weinig verrassingen maar ligt dan weer wel erg goed in het oor. Terwijl het meer groovy werk pas na de spreekwoordelijke pauze wordt geserveerd, drijft het eerste deel van de cd nagenoeg volledig op een veelheid aan eerder ingetogen melodieën. Ze worden als een pastelkleurig klanktapijt zachtjes uitgespreid over een strak stuiterend, lichtvoetig drumritme. Vanaf ‘Wyelm’ merken we echter een onmiskenbare verandering van toon op en laat ‘Colore’ zich van zijn meer dansbare kant zien. Waar ‘A Long Time Ago’ wordt opgehangen aan een electrowave baslijn, krijgt het geheel steeds vaker een welgemikte injectie van hoewel doodbrave toch erg aanstekelijke white boy funk. Op een nummer als ‘The Captain’ luisteren we als het ware naar een kruising tussen We Have Band en Lalalover; waaruit de goede verstaander kan opmaken dat Piano Club hier het niveau van eerstgenoemde niet echt haalt.
Al bij al leverde de band rond Anthony Sinatra een toegankelijk en fris plaatje af, dat naar onze mening iets te netjes en beleefd blijft, al is het maar omdat je schoonmoeder je zo het liefst ziet komen.
Piano Club live aan het werk zien kan binnenkort in Herve (20.04, Bel’Zik Festival, info & tickets), Ferrières (27.04, Le Cercle Saint Jeanne), Gent (29.04, Café Video, info & tickets), Aarlen (03-04.05, Les Aralunaires, info & tickets ) en Brussel (09.05, Botanique, info & tickets).
Album verdeeld door Rough Trade