Rosi Golan is waarschijnlijk een naam die vooral bij de vrouwelijke lezers een belletje doet rinkelen. De van oorsprong Israëlische schone leende haar muziek al uit aan series als The Vampire Diaries, One Tree Hill en Grey’s Anatomy. Met ‘Lead Balloon’ brengt ze eindelijk haar tweede album uit, na het in 2008 goed ontvangen ‘The Drifter And The Gipsy’.
Golan, die nu in de Verenigde Staten vertoeft, probeert zich te handhaven in een genre waar het de laatste jaren drummen geblazen is: vrouwen met een mooie stem die met zachte liedjes je hart proberen te veroveren. Zoals Love Like Birds, om maar eentje van langs deze kanten te vermelden.
‘Paper Tiger’, de opener, bevat alvast geen verrassingen. Zacht gitaarriedeltje, mooie stem erbij. Het enige probleem: het is allemaal wel aardig, maar niet zo heel erg bijzonder. Zo blijft het ook doorgaan. Bij ‘You and Me’ wieg je vrolijk mee zonder al te veel besef waarom juist. Het klinkt allemaal erg doorsnee. Een beetje folk hier, een beetje pop daar. ‘Everything Is Brilliant’ is wel van een ander niveau. Helaas is dat een pluim die Golan niet alleen op haar hoed mag steken. Gary Lightbody, de zanger van Snow Patrol, zingt mee en het is vooral zijn bijdrage die het nummer dat tikkeltje extra geeft.
Daarna is het weer back to bussiness. ‘I Like You’ en ‘Lead Balloon’ bouwen voort op wat al het gehele album aan de gang is: je zachtjes en liefdevol in slaap wiegen. ‘Underneath A Beating Heart’ is iets meer uptempo en neigt wat naar KT Tunstall, zonder hetzelfde niveau te halen. In ‘Say It Anyway’ klinkt Golans stem een stuk prominenter en dat komt het lied zeker ten goede. Eindelijk is er wat beleving. Ze lijkt haar beste nummers dan ook bewaard te hebben voor het einde. ‘Fly Away’ heeft een vrolijke folkcadans en een van de beste teksten van het hele album en ook ‘Can’t Go Back’ is de moeite waard.
In afsluiter ‘A Lot Of Things’ zingt Golan over haar frustraties. Even lijkt er wat meer gif in de eigenlijk al lang uitgebluste plaat te komen, maar haar stem blijft veel te liefelijk en haar teksten te braaf om ook hier echt indruk te maken. Wat meer pit, durf en experiment hadden dit album best deugd gedaan. De Anna Calvi of Kate Nash in zichzelf had ze beter losgelaten.
‘Lead Balloon’ een zwak album noemen gaat een brug te ver. Er is geen enkel slecht nummer te vinden, maar ook geen enkel echt memorabel. Mooie stem, aangename muziek, maar te weinig origineel en beklijvend. Misschien zijn we de laatste jaren verwend op het vlak van vrouwen met engelenstemmen, Rosi Golan weet geen blijvende indruk te maken.
Album verdeeld door V2