The Last Dinner Party zijn de prinsessen van de poprock met ‘Prelude to ecstasy’

door Lukas Dederen

Je moet al goed je best gedaan hebben om nog niet van The Last Dinner Party te hebben gehoord. De Londense female only band maakt al enkele jaren furore als ijzersterke liveact. Toen de vijf dames met elkaar overlegden welke richting ze met de groep wilden uitgaan, kwamen ze overeen om samen een échte band op te richten en muziek uit te brengen. Daarbij kwamen ze tot een soort van dramatische, renaissance stijl dewelke sterk aansloeg.

Wanneer ze uiteindelijk de single ‘Nothing matters’ naar voor schoven, deden ze hun reputatie alleen maar meer eer aan. Het nummer bleek meteen een succes. Voornamelijk bij tieners had de band aanvankelijk succes vanwege het meezingbare “I will fuck you / like nothing matters”. Vervolgens kwamen er in de aanloop naar hun eerste album ‘Prelude to ecstasy’ nog wat nummers uit, maar deze werden in mindere mate opgepikt. Dat nam niet weg dat er vanuit alle hoeken reikhalzend werd uitgekeken naar de eerste plaat.

Die langspeler is er nu. Het valt op dat de muziek niet meteen aanvoelt als een muzikaal verlengde van de esthetiek en theatrale sfeer die ze tijdens hun optredens weten te realiseren. Verder vallen de nummers onder de noemer pop-rock te brengen. Vergelijkingen kunnen al vrij snel variëren van ABBA, David Bowie, Kate Bush tot Queen. De poppy nummers zijn een pendulum tussen gedweeë ingetogenheid en uitspattingen van trampoline-pop die je doen recht veren.

Een sterkte van het album zijn de poëtische teksten van frontvrouw Abigail Morris die literatuurwetenschappen studeerde. Het nummer ‘Mirror’ handelt over het verlies en het verlangen naar een wederhelft. Dat gevoel wordt zo bijvoorbeeld pijnlijk omschreven met bevat “I’m just a mirror/ I don’t exist without your gaze” in het nummer. Verder is er ook ‘Burn alive’, een nummer dat Morris schreef in nasleep van het overlijden van haar vader. De extreme emoties die ze toen ervaarde kregen vorm in een zin als “there is candle wax melting in my veins / so I keep myself standing in your flames”.

‘Prelude to Ecstasy’ is een fijn album, maar jammer genoeg niet zo bombastisch als we hadden verwacht. Op basis van de inkleding van band, en hun live-reputatie blijven we met dit album een beetje op onze honger zitten. Desalniettemin zullen hun concerten met de nieuwe muziek nog extatischer worden nu de fans nog meer songs kunnen mee joelen.

Op 21 februari stelt de band het album voor in Botanique. Het concert is echter al lang uitverkocht. Op zaterdag 6 juli komt de band opnieuw naar ons land voor Rock Werchter en konden fans een herkansing krijgen. Echter is ook die dag reeds uitverkocht.