Bands die na vier decennia nog steeds muziek maken zijn een zeldzaamheid. Bands die na vier decennia nog steeds even goede muziek maken als in hun jeugd zijn bijna onbestaand. Op ‘Silver/lead’ bewijst de legendarische postpunkband Wire echter dat ouderdom niet gelijk staat aan irrelevantie. Veertig jaar na hun debuut ‘Pink flag’ leveren de Britten nog steeds interessante muziek af.

‘Silver/lead’ lijkt, net als de titel, als album in twee delen uiteen te vallen. De eerste helft bevat de meer energieke nummers, waarna de muzikanten in de tweede helft tot rust komen. ‘Energiek’ is hier wel een relatieve term, want het tempo ligt over het algemeen vrij laag. Echte punknummers zoals Wire ze vroeger regelmatig maakte, zal je op deze plaat niet terugvinden. Toch valt het op dat de muziek doorheen de speelduur afneemt in intensiteit. Door deze opbouw kent het album als geheel een soort dynamiek, waarbij je bij de eerste nummers gewillig zit mee te knikken om daarna op een passievere manier van de tweede helft te genieten. De groep wekt eerst adrenaline op, om daarna zelf de ontspanning te voorzien.

Zoals gezegd is de pure punksound van de jonge Wire niet meer aanwezig. Tegenwoordig kiest de band volop voor een gematigder geluid waar vaak wat atmosferische toetsen aan gegeven worden. De melodische gitaarlijnen worden op de achtergrond vaak ondersteund daar aanzwellende synthklanken en krijgen daardoor een veel voller geluid. Een ander sfeerverhogend element zijn de heldere vocals, die zeer beheerst en haast bezwerend over het instrumentale gedeelte gezongen worden. Ondanks die nadruk op sfeerschepping liggen de nummers toch erg makkelijk in het gehoor en zijn sommige stukken zelfs ronduit catchy te noemen. Deze combinatie van uiteenliggende elementen maakt dat de plaat nooit gaat vervelen.

‘Silver/lead’ (en bij uitbreiding al het recentere werk van Wire) zal een minder blijvende invloed hebben dan het oude werk van de groep, maar de ervaren muzikanten weten duidelijk wel waar ze mee bezig zijn.  Dat de muziek rustiger en minder intens is dan vroeger, valt misschien te wijten aan de hogere leeftijd van de formatie.  Dat is echter geen negatief punt. Waar sommige mensen aftakelen met de jaren, zijn er anderen die met de ouderdom ook rust en wijsheid vinden. De mannen van Wire bewijzen met dit album dat ze tot de tweede categorie behoren.