Wat valt er ondertussen nog te zeggen over Yung Internet dat nog niet gezegd is? Release na release bejubelt het trio het Amsterdamse nachtleven, maar schuwt het de donkere kantjes ervan ook niet. Dit doen de jongens over donkere, harde beats van producer Hyperlink. Dat ze daarbij de hiphopwereld van de Benelux aan het veroveren zijn, is een understatement. Op een goeie twee jaar tijd, zitten ze ondertussen aan hun vijfde mixtape/ep/album en een bijzonder open passage over hun druggebruik bij Spuiten en slikken stond hun contract bij Sony niet in de weg.

De heren hadden makkelijk op het elan van ‘Binnenstad’ en ‘Free wifi’ kunnen doorgaan en een even harde plaat afleveren, maar de vooraf geloste single ‘Van m’n leven niet’ luidde een duidelijke verschuiving van sound in. Over house-geïnspireerde beats zoekt Yung Mau de grens tussen rap en zang, en krijgt het geheel een opgewekt sfeertje dat contrasteert met de tekst over de neerslachtigheid van “the day after”. Het hele hedendaagse housespectrum komt verder op de ep nog aan bod. ‘De prins van het plein’ is “ladhouse” zonder schaamte en ‘Snap je?’ is gebouwd op tropical house maar met een donkere twist.

Dat Hyperlink zo’n stijl in zijn vingers had, wisten we al van fan favorite ‘1 affoe x 2’. Daarnaast verwaarloost hij zijn donkere hiphopproducties niet. Opener ‘Dixiland’ is daar misschien wel het beste voorbeeld van. Uitermate harde bassen en een traag tempo maken het nummer in combinatie met de snelle raps van Yung Mau en Yelli een instant banger. In dezelfde stijl ligt ‘DBDBDJZ’, dat je boxen tot hun uiterste limiet drijft.

Yung Internet staan naast die muzikale veelzijdigheid ook bekend om hun teksten. In negentig procent van de gevallen gaan hun songs ofwel over drugs verkrijgen en drugs consumeren, ofwel over de onvermijdelijke comedown en (financiële) zorgen die gepaard gaan met zo’n levensstijl. Vooral die laatste thema’s komen meer aan bod op ‘Dixiland’. Het wordt nooit echt expliciet gezegd, maar lines als “pinnen kan ik skippen want ik sta in de min” geven meer diepgang. Toch is het niet al kommer en kwel. ‘Superchimi’ is één grote metafoor voor een avondje stappen. De Olympische Spelen worden als kapstok gebruikt om een ode te brengen aan vrouwelijk gezelschap (een chimi is een “chille meid”) en de 100 meter sprint gaat over coke halen. Daarnaast telt elke song wel een paar oneliners, die behoorlijk slim en vaak grappig in elkaar zitten. Als ik er eentje moet uitkiezen is het wel de shout-out naar Trouw en opvolger De School: “Tien over half party, aan die shit was ik Trouw/maar nu ga ik weer naar School, het is m’n lievelingsgebouw”.

Op de laatste drie ep’s is duidelijk een zekere professionalisering te merken bij Yung Internet. ‘Binnenstad’ was de eerste plaat waarop duidelijk gefocust werd, een evolutie die doorgezet werd op ‘Free wifi’. Met ‘Dixiland’ tonen de heren zich echter van hun meest veelzijdige kant. Yung Mau wisselt tussen zang en rap, en als de balans doorslaat naar dat eerste staat Yelli klaar om een tegengewicht te bieden. De ster van dit album is echter DJ Hyperlink. Zelden hoorden we zo’n originele producties, met verschillende invalshoeken. Het zorgt ervoor dat de algemene sound naar een nog hoger niveau getild wordt. ‘Dixiland’ bleek op de valreep van 2016 een van de beste platen uit de Lage Landen te zijn.

Ep uitgebracht door Sony Music

Facebookpagina Yung Internet