Vooraleer we binnenkort de definitieve balans van 2022 opmaken, blikken we eerst nog eens terug op de afgelopen zes maanden. We blijven het albumformat een warm hart toedragen, maar soms levert het ‘kort maar krachtig’-principe gewoon mooiere werkjes af. Hieronder vind je onze favoriete ep’s die de afgelopen zes maanden verschenen. Bekijk hier ons overzicht van de eerste helft van het jaar.
100 Gecs – Snake eyes
De Gecs laten eindelijk nog eens van zich horen! Dan wel niet met hun langverwachte album 10.000 Gecs (die is voor maart 2023), maar met een zoethoudertje in de vorm van de Snake eyes-ep. In slechts drie nummers en zes minuten doen Dylan Brady en Laura Les ons herinneren hoe hard we hun manische sound gemist hebben. De chaotische sound design van het overrompelende ‘Hey big man’ is een binnenkopper van jewelste, maar het prijsbeest van de ep is ‘Torture me’, een emotionele banger waarop de Gecs de hulp inschakelen van brostep-god Skrillex. (Tobias)
Bloodz Boi, Claire Rousay, More Eaze – a crying poem
Een eigenaardige uiting van rust en euforie: zo kunnen we deze samenwerking tussen Claire Rousay, More Eaze en de Pekinese zanger Bloodz Boi kort samenvatten. Het ene nummer is meer ambient (‘Sleepwalking’), het andere is dan weer een droeve ballad (‘Frozen torches’). De mumbly autotunestijl van Bloodz Boi zal niet iedereen meteen aanspreken, maar past volgens ons heel aangenaam in de productie van de twee Texanen die maar al te graag experimenteren met emo-ambientpop. (Ismaël)
G Jones – Illusory tracks
Dacht je dat brostep al een paar jaar dood en begraven was? Dan hebben we goed of slecht nieuws voor je, afhankelijk van of je al tegen jezelf kan toegeven dat ‘Scary monsters and nice sprites’ echt wel een heerlijke track is. Met zijn nieuwe ep ‘Illusory tracks’ blaast G Jones het genre nieuw leven in, en hoe. Niet dat deze nummers in 2013 de radio gehaald zouden hebben. Daarvoor zijn bangers als ‘Operator’ en ‘Elysian hardcore’ simpelweg te wild. Luisteren op eigen risico. (Tobias)
Kleine Crack – Crack slagter vol. 8
Wat kunnen we nog zeggen over de slachthuisrap van Kleine Crack en zijn producer Slagter dat we vorig jaar nog niet geschreven hebben? Opnieuw brengt Crack Memphis naar Antwerpen met zijn duistere horrorraps, opnieuw gaat het weer verschrikkelijk hard en opnieuw zijn er veel te weinig mensen die er dit jaar naar geluisterd hebben. Oh ja, misschien wel dit: op ‘Crack slagter vol 8’ covert hij ‘Alles is op’ van Samson & Gert, en het resultaat klinkt veel angstaanjagender dan je je nu inbeeldt. (Tobias)
Liturgy – As the blood of God bursts the veins of time
Liturgy, al meer dan tien jaar de spannendste blackmetalband van het moment, brengt in 2023 een nieuwe plaat uit. In de vorm van ‘As the blood of God bursts the veins of time’ kregen we daar alvast een eerste voorsmaakje van. Eigenlijk is deze ep gewoon 1 nummer dat in 3 verschillende delen werd opgesplitst, maar gezien het om een epische track van 15 minuten gaat, komt Liturgy daar gewoon mee weg. Vooral omdat de songwriting weer van het hoogste niveau is. De typische combinatie van desoriënterende ritmes en rauwe passie is hier weer in volle teugen aanwezig, met als verrassende twist dat er in sommige stukken met hardcore punk wordt geflirt. (Tobias)
Malibu – Palaces of pity
Voormalig Brusselaar en huidig Stockholmse Française, Malibu, heeft sinds jaar en dag haar plekje in de moderne ambient scene veroverd met uitmuntende NTS-shows, op kinderarbeid gestoelde DJ Lostboi performances en druppelinfuusgewijze muziekreleases. Het nieuwe ‘Palaces of pity’ biedt welgekomen verandering in het ritme van dat laatste, maar slaat niet op de muziek zelf. De ep golft namelijk aangenaam loom op de knusse, uitgesponnen soundscapes zonder haar melodieuze hinten naar de ‘(sunrise mix)’-versies van trance-klassiekers te verliezen. Voor donkere dagen of zonsopkomsten na lange, mogelijk chemisch versterkte nachten. (Anton)
Safety Trance – Lágrimas
Safety Trance is het nieuwe alter ego van Cardopusher, waaronder die reggaeton maakt. Weliswaar geen reggaeton voor zwoele avonden, maar een kille, gedeconstrueerde variant op het genre. Luister maar naar de banger ‘Ratatata’ met Virgen Maria of het toepasselijk getitelde ‘Destruccion’ om te begrijpen wat we bedoelen. Bovendien mogen de ritmes op ‘Lágrimas’ al eens variëren, in plaats van constant naar dezelfde ‘boem tsj-boem tsjk’ te grijpen. Het desolate ‘Save me’ met Iceboy Violet is een mooi voorbeeld van hoe breed het klankenpalet van Safety Trance gaat. (Tobias)
VTSS – Circulus vitiosus
De Poolse dj en producer VTSS staat al een tijdje op onze radar als een van de interessantste artiesten van de moderne techno. Vooral omdat ze de traditionele kletstechno steeds harder achterwege laat en uit steeds meer genrevaatjes begint te tappen. Eerder dit jaar bracht ze met ‘Projections’ al een ep vol IDM uit. Met ‘Circulus vitiosus’ gooit ze het over een nog andere boeg en waagt ze zich aan industriële pop en electroclash. Zelf tweette ze al eens dat haar vrienden die nieuwe sound omschreven als “bimbo Death Grips”, en wie zijn wij om dat niet geweldig te vinden? (Tobias)