De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Sinds dit jaar bundelen we onze vangsten in een Spotify-playlist. Zo is er altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.
Hydrogen Sea begon jaren terug als het dromerige electronica-project van Brusselaars Birsen Uçar en Pieterjan Seaux. Omdat het niet altijd hart en hoofd moet zijn, maar ook de ledematen eens voorrang mogen krijgen, besliste het duo om zich meer te gaan richten op dansbaarheid en de menselijke kant van muziek maken. Het werd een heus nieuw project, Automata getiteld, waarbij computer overboord werd gegooid en een échte band bijeengesprokkeld werd. Met de fysieke en creatieve aanwezigheid van Patricia Vanneste (Balthazar), Joris Caluwaerts (STUFF.) en Steven Van Gelder (Tout Va Bien) vernieuwde én verruimde Hydrogen Sea zich, en kwam dit gelaagde, heldere en strelende ‘Flogsta’ als eerste single uit de bus.
Lezers die hier al graag eens iets ontdekken, herinneren zich vast de eerste single van MONOMONO (foto), die we in november aan je mochten voorstellen. Het electronicaproject van Hester Bolle en Anne van de Star kenmerkt zich door de fusie van experiment en dansbaarheid – ‘Jouska’ droeg zo sporen van ambient, IDM én techno in zich. Met hun nieuwe ‘Nico’ mengt het duo daar nog een flinke scheut exotica doorheen, en niet verrassend komt die van Dijf Sanders’ hand. Repetitieve tribale ritmes begeleiden verknipte vioolklanken, tot percussie en beats het geheel compleet wegkapen. ‘Nico’ is donker, maar zit vol hoopvolle grooves.
The LVE is een synthpopgroep die zichzelf de naam The Antwerp Six toe-eigende. Geen idee wat Walter Van Beirendonck, Dries van Noten en co daarop te zeggen hebben, maar het getuigt alleszins wél van durf. De band timmert nu al enkele jaren aan de weg (gekleurd met enkele mooie haltes waaronder Radio 1-airplay en approval by The Zombies), en is nog niet van plan die snel te verlaten. In september komt immers een nieuwe ep uit, waarvan een eerste single zopas de wereld in werd gestuurd. ‘Go bad with you’ drijft vooral op de typerende samenzang van Gerrit Van Dyck en Sara Raes, maar ook glitchy synthklanken en een origineel baslijntje maken dit lied een heuse oorwurm.
Je dacht dat je alle Balthazar-soloprojecten intussen wel kende? Think again, want sinds deze week heeft ook drummer Michiel Balcaen met zijn pasgeboren eigen plaatje op de wereld losgelaten. Eigenzinnig rosenahl getiteld brengt Michiel lofi slackerpop, een beetje in de lijn van Conan Mockasin, gemengd met een héél psychedelische Chet Faker (of Nick Murphy, ja). De kerel deed blijkbaar aanzienlijk wat inspiratie op bij de recentste Warhaus-opnames, want er sluimeren hier en daar ook wat etnische percussie-elementjes door, naast die opvallende portie melancholie. Single ‘So’ krijg je met nostalgische clip erbij, hier vind je de hele ep.
‘Zo catchy dat ik de hyperirritante zin “never stop the dance” niet meer uit het hoofd krijg – help!’, was het laatste dat we Frederik hoorden zeggen over Chackie Jam, toen hij hun eerste single beluisterde als voorbeschouwing bij De Nieuwe Lichting-finale. Het gaat goed met hem en zijn hoofd, en het gaat ook goed met Chackie Jam. Ze waren een van de winnaars, en brachten recent al een volwaardige eerste ep uit. Daarvan hoor je ‘Shotokan’ tegenwoordig als tweede visitekaartje voor het aanstekelijke, synthgestuurde electropopgeluid van de Antwerpse band, en hier is het “take me with you” dat zich in je gehoorgangen nestelt. Hyperirritant gaan we nu niet zo scherp stellen – misschien nog eens aan Frederik laten horen.