SUMI is een nieuwe Gentse band die bestaat uit enkele mensen die al langer rond elkaar cirkelden maar pas recent hebben besloten om met z’n drieën iets te beginnen. Cyriel Vandenabeele, Elias Devoldere en Mattias Geernaert spelen alle drie in verschillende bands in het Gentse, zoals Kosmo Sound en Hypochristmutreefuzz. Ze vonden elkaar in SUMI op the old fashioned way, door samen te jammen in de Hot Club.
“Wij kennen elkaar al heel lang eigenlijk. Mattias en ik spelen samen in Kosmo Sound en waren met ons twee ook al langer bezig om wat ideeën voor een nieuwe band uit te werken. We wisten op dat moment nog niet goed wat we daar precies mee gingen doen tot we een paar keer toevallig met Elias samen hebben gespeeld. De balans met Elias zat meteen goed. Ik herinner me dat we in de Hot Club eens met elkaar gejamd hebben, wat jazz nummers, nog geen SUMI-ideeën, en dat we alle drie meteen merkten dat dat heel goed voelde. We kunnen ook snel knopen doorhakken, wat niet in elke band het geval is. Daarnaast is het ook nog eens een fijne samenkomst van karakters, alles heeft duidelijk zijn plaats en we zitten niet te veel in elkaars weg. Zowel op creatief als praktisch vlak flowt alles lekker. Als er dingen beslist moeten worden of er zijn ideeën, dan kan er altijd heel eerlijk over gepraat worden.”
De naam SUMI klonk ons niet direct bekend in de oren, na grondig onderzoek kwamen we tot de vaststelling dat “sumi” Japans is voor zwarte inkt, maar of dat iets met de band te maken had was niet zeker. “Onze naam komt eigenlijk van een levensgrote beer die ik altijd bij mij thuis had staan. Mijn vader heeft een reeks kunstwerken gemaakt rond die beer en op een dag waren Mattias en ik door een boek van hem aan het bladeren toen we bij een foto van SUMI kwamen. Die naam is zo bij ons blijven hangen eigenlijk (lacht).”
We houden van de rauwe, ongecontroleerde sfeer van live spelen. Dat wilden we op het album bereiken
Ondertussen hebben ze hun eerste album ‘SUMI’ opgenomen in de Robot Studios in Gent. Hoewel het een studioalbum is hoor je dat er ook een publiek aanwezig is bij de opnames. “We hebben bewust gekozen om een publiek uit te nodigen toen we het album opnamen. We houden van de rauwe, ongecontroleerde sfeer van live spelen. Dat wilden we op het album bereiken. We hebben de set drie keer gespeeld voor dat publiek en na de eerste sessie al was ik verrast dat het zo goed klonk. Ik heb anders nooit dat de opnames zo vlot gaan want ik ben eigenlijk nooit tevreden. Dat is het grootste verschil tussen opnemen voor SUMI en onze andere bands: alles stond er in één keer op. De laatste sessie hebben we volledig gebruikt zonder nog iets aan te moeten veranderen.”
De wisselwerking tussen publiek en band is iets wat ze alle drie belangrijk vinden. “De interactie die je hebt met een publiek mag je zeker niet onderschatten. Er is een andere focus ook tijdens het spelen. Je kan niet zomaar alles stilleggen en opnieuw beginnen dus moet je alle kleine ‘foutjes’ waarvan wij niet vinden dat het fouten zijn gewoon laten gebeuren. Dat draagt allemaal bij tot die echtheid waar we van houden en die we ook belangrijk vinden voor SUMI. Het is net zoals in het echte leven, als je je verspreekt is dat niet per se slecht of lelijk, dat is gewoon hoe het gaat.”
“Als je naar de plaat luistert krijg je meteen een gevoel van uitgestrektheid in de muziek. Een gevoel dat je ook krijgt bij de soundtracks van Ennio Morricone bijvoorbeeld. “In de instrumentale scène waarin wij zitten wordt dat filmische wel vaker aangehaald. Bij Nordmann zeiden ze dat vroeger ook al, dat komt misschien door de ijle gitaar die erin zit. Ik zou het in ieder geval niet erg vinden moest het voor een film gebruikt worden maar we zijn niet specifiek door Morricone beïnvloed. Wel door de weidsheid die in die soundtracks zit. Je kan die lege vlaktes al zien, tuimelkruid dat langs rolt.”
Bij ons ontstaan de nummers wel vaak rond een vooropgesteld idee. Dat is niet altijd al even uitgewerkt, vaak is het een simpel idee of kort fragment dat we dan volledig binnenste buiten draaien
Het werkproces is bij alle bands anders. Sommige komen met vooropgezette ideeën af om daar rond te werken, andere bands jammen dan weer tot er iets ontstaat. “Bij ons ontstaan de nummers wel vaak rond een vooropgesteld idee. Dat is niet altijd al even uitgewerkt, vaak is het een simpel idee of kort fragment dat we dan volledig binnenste buiten draaien. We proberen er dan vooral niet te veel bij te breien, we laten veel ruimte en gaan patronen herhalen maar we sleutelen er niet te veel aan. Zo is ‘Kowboy’ ontstaan bijvoorbeeld. Elias had het op dat moment heel druk dus zijn Cyriel en ik eens samengekomen om iets te proberen. Ik had een simpel baslijntje en Cyriel begon daar dan een geweldige melodie over te spelen. Enkele minuten later was het klaar (lacht). Ik vind dat nog altijd een leuk nummer.”
Normaal gezien ging de band nu een kleine tour doen in Engeland en op Footprints spelen in de Minard om het album voor te stellen. Door de coronamaatregelen gaat dat nu niet door, maar dat betekent gelukkig niet dat je het album niet live zal kunnen horen. “We hadden Victor Van Rossem, de labelbaas van ‘bwaa.’ waar we bij aangesloten zijn, gevraagd om de opnames te komen filmen. We zijn echt tevreden met die film en daarom gaan we die op 1 mei om 21u op verschillende platformen uitzenden. Zo gaan onder andere de Handelsbeurs, Waterfront en de Loge hem nu al streamen via hun site. Dat is onze manier om nu toch wat aandacht te genereren. Als er nog kleine optredens in de zomer zouden kunnen doorgaan zal de eerste keer dat we optreden waarschijnlijk de 24ste juli in Oostende zijn, bij KAAP.
Nu we dan toch bij corona zijn aangekomen is het misschien wel eens interessant om te horen wat er nu zoal bij jullie gebeurt. “Nu is het voornamelijk praktische dingen regelen eigenlijk. Er moet nog een banner gemaakt worden voor het evenement van 1 mei. We moeten beslissen of we op vinyl gaan drukken of niet. Om daarover te beslissen zitten we toch wekelijks samen via de pc of telefoon. Voor de rest is er voor ieder van ons nu veel tijd om met ons instrument en muziek bezig te zijn. Het is waarschijnlijk geleden van toen we afstudeerden dat we in diezelfde oefenroutine zitten. Je merkt dat je echt groeit als muzikant nu er elke dag tijd is om techniek of nieuwe ritmes te oefenen. Er is meer tijd om in te zoomen op details en dingen te proberen waar je al lang aan dacht maar anders niet toe kwam. Daarnaast zijn we nu ook begonnen met taarten bakken (lacht).”
Net zoals bij iedereen waarschijnlijk worden er hier ook al plannen gemaakt voor wanneer de lockdown voorbij is. “We kijken er naar uit om iedereen terug te kunnen zien en opnieuw samen te spelen en te repeteren. In het samenspelen hebben we uiteindelijk ook die vonk gevonden met elkaar. Het gaat ook deugd doen om eens buiten de eigen vier muren te komen, terug op reis te kunnen gaan en in de natuur te gaan wandelen. Simpelweg een normaal leven te kunnen leiden.”
Op 1 mei kan je de gefilmde studiosessie van SUMI bekijken via deze link.