Ze bestaan eigenlijk al tien jaar, liet Fulco Ottervanger zich gisteren meermaals ontvallen. Pas dit jaar vonden hij en Lander Gyselinck blijkbaar de tijd om een ep op te nemen, waarop ze het beste van jazz-, electronica- en hiphopwerelden – en alles daartussenin – op een onnavolgbare wijze fuseren. Gisteren werd dat zelfgetitelde plaatje voorgesteld in het Gouvernement in Gent. Wij waren daar, en besloten met open mond dat iedere afwezige ongelijk had.
1. Lander en Fulco. Samen. Live.
Lander Gyselinck en Fulco Ottervanger behoren elk apart al tot de creatiefste, veelzijdigste en meest getalenteerde muzikanten van ons land (zie STUFF., Stadt, De Beren Gieren en zoveel meer). Zet die drum- en toetsenwonders tegenover elkaar en er gebeurt iets magisch dynamisch, dat zowel voor het publiek als voor het duo zelf neerkomt op een onvoorspelbare, grillige maar erg boeiende reis doorheen tal van genres, geëxperimenteer en improvisaties.
2. Podium = passé
BeraadGeslagen dropt zijn eiland aan instrumenten gewoon in het midden van de zaal en laat iedereen er nonchalant rond plaatsnemen. Een keuze die in de eerste plaats de dynamiek versterkt, maar eigenlijk gewoon leidt tot een sympathiek sfeertje waarin schijnbaar alles mogelijk is – ook letterlijk te nemen, vooral door Fulco en z’n licht avant-gardistische (bind)teksten en vaak geloopte vocale uitspattingen.
3. Grenzen vervagen
Een drummer en een pianist die af en toe wat zingt: Lander en Fulco zijn en doen écht veel meer dan dat. Zo draait Gyselinck zich geregeld een kwart naar de synth naast hem, om schijnbaar achteloos – met de typische drumstok in de mond – beat en melodie te combineren. De kerel aan het werk zien is ook gewoon bijna kijken naar een kind in een speeltuin, dat met pretlichtjes in de ogen steeds nieuwe geluidjes, effecten of accentjes weet te vinden (we waren gisteren niet de enigen die zich verbaasden over de elektronische klankjes die plots uit de rand van z’n toms leken op te spatten, maar eigenlijk gewoon een knap staaltje technologie bleken). Ook Fulco gooit zich volledig in de strijd met zijn drie keyboards, spring geregeld recht en verheft zijn stem tot een extra instrument. Daarnaast ontpopte hij zich tot een quasi-dadaïstisch woordkunstenaar in een muzikaal verhaaltje over ‘Mieke’ (dat “godzijdank niet op de plaat staat”).
En zoals we al zeiden: genres bestaan niet binnen BeraadGeslagen. Trapuitspattingen à la LTGL, jazz met een breakbeat, hiphop onder funky bassynths, de prachtig georkestreerde chaos van ‘Suikerbeat’ en “nog een eentonig disconummer” (dixit Fulco) als bis: het passeerde allemaal de revue en niet zelden leek het bijna waanzin dat de heren het met hun tweetjes konden voortbrengen.
4. Anderhalf uur lijkt een kwartier
Meermaals werd duidelijk dat het duo zelf niet altijd wist waar een nummer heen ging, wat zich dan ook vertaalde in composities à la minute van een minuut of tien. En al brachten ze het thema iedere keer vlekkeloos terug, was het de interactie tussen Lander en Fulco – en hun steeds verrassende wendingen – die de ep-voorstelling onopgemerkt tot anderhalf uur liet glijden. Geen verveling, geen dood moment, veel speel- en luisterplezier en meeknikkende/licht dansende hoofdjes.
5. De hemdjes
Wie kan er onverstoord cool uitzien in blitse, kitscherige Afrikaanse hemden? Jep. De clip van ‘Suikerbeat’ wist ons al te overtuigen van de shtijl die Fulco en Lander hebben, in het Gouvernement hebben ze dat alleen maar bevestigd.