Grouper geeft met ‘Parking Lot’ eerste nummer van nieuw album vrij

door Pieter D'Hooghe

Liz Harris, ons allen beter bekend als Grouper, brengt op 27 april een nieuw album uit. Het muzikale kleinood zal Grid of points heten en is de opvolger van het terecht bejubelde Ruins, haar tiende album uit 2014. Een eerste voorsmaakje van de nieuwe plaat is nu te beluisteren want de Amerikaanse liet zonet ‘Parking Lot’ los op de wereld.

Het nummer sluit aan bij de sfeer van Ruins, al voelt alles nog afstandelijker. Er zit nog meer reverb op Harris’ stem waardoor het klinkt alsof ze de onduidelijke woorden doorheen een mistbank ingezongen heeft. De piano legt kordate accenten maar toch zijn de korte stiltes het dragende element in het nummer. Het nummer deint uit op een herhaald akkoord, licht dissonant. Het nummer brengt geen duidelijke boodschap maar toch blijven we als luisteraar niet met vragen zitten. ‘Parkin Lot’ lijkt in al zijn onduidelijkheid toch een bepaalde peace of mind met zich mee te brengen, zoals wel meer songs van Grouper dat kunnen.

Harris heeft in een statement aan NRC wel wat informatie gegeven over het ontstaan van het nummer. Een bepaalde scene uit de cultklassieker ‘Zabriskie Point’, een film uit 1970 van Roy Montgomery en de onlangs overleden Paul Clipson, diende namelijk als inspiratie. De scene speelt zich af in het midden van de woestijn, een plaats waar elke beweging een gevecht wordt met de warmte, de omgeving en jezelf.

I heard a lot about the movie Zabriskie Point from Roy Montgomery and Paul Clipson years before I finally saw it. There is a climactic scene in the California desert — writhing bodies, frenzied dancing; anxiety and pleasure confused in a massive primordial orgy of symbolic transformation. Poetic depiction of the political and social turmoil of the sixties, a return to human nature, the raw chaotic power of innocence and the desire for change.

I was struck by how presciently the film captures an essence of the desert I had felt, the sharp contrast given objects by bright light, colors popping while also in retreat. Something psychological, and polar. Compression of experience. The heat an immediate reminder of our delicate mortality. In the desert it becomes small triumph simply to make it across a hot parking lot. In the brutality of its extremes we are reduced to puppets, silhouettes cast upon a screen, thrown upon a stage. Simple acts becoming heightened and more difficult, a series of amplified gestures.

Met deze informatie in het achterhoofd voelt ‘Parking Lot’ als een moeizame progressie. Harris is uitgeput maar sleept zich verder richting overleving. Luister naar het nummer en oordeel zelf of de muzikante de uitputtingsslag wint of verliest. Voel je vrij om een traan te laten. Het is gerechtvaardigd.

Grouper speelt 3 mei de Brugse Magdalenakerk (i.s.m. Cactus Muziekcentrum, info & tickets).