Een nieuwe week, een nieuwe Punch. Zorgvuldig samengesteld door Jens Van Lathem, Matthias Desmet en Thomas Konings. Veel luistergenot.
Laurel Halo – Situation / Nebenwirkungen
Ter aankondiging van haar aanstormende dubbel-ep liet Laurel Halo twee songs los op de wereld. ‘Situation’ en ‘Nebenwirkungen’ komen los van de repetitieve electronica waarmee Halo op onze radar kwam en zoeken ruimere oorden op. Tien minuten lang bevinden we ons midden in de aftermovie van een met illegale substanties doordrenkte clubavond, van de hoogtes van die ene, vage beat tot de laagtes van een verward toiletbezoek. (JVL)
Alex Chilltown – Cwtch
Met Big Star-referenties gooien, blijft sinds ‘Alex Chilton’ noblesse oblige in het indiewereldje. Joanna Gruesome-gewijs doet Alex Chilltown hieraan lustig mee. Nu Alex G zijn lo-fi-streken lijkt te verliezen, springt dit bandje in de vrijgekomen ninetiesleemte. Heeft dit muzikaal ook iets met Alex Chilton te maken? Wel, niet echt, geen power pop à la Big Star of blue eyed soul à la The Box Tops. Toch vermoeden wij dat de rommelige Chillton van ‘Like flies on sherbert’ en Panther Burns goedkeurend toekijkt. (MD)
Sun An – Full world view
Zachtjes wordt een zonnig, vriendelijk pulserend, tapijt voor ons uitgerold. Minuut na minuut wiegt de sympathieke ruis ons in slaap. Een verschroeiende koorstdroom maakt zich galant van ons meester. Sun An opereert niet toevallig vanuit het zonovergoten Californië, een oord waar wij graag mentaal vertoeven terwijl de zoveelste plensbui tegen ons venster tikt. Voor zij die het nummer braaf laten uitspelen, wacht op 8:15 een kleine beloning. (MD)
Air waves ft. Jana Hunter – Thunder
Het vierde vooruitgeschoven nummer van ‘Parting glances’, de nieuwste worp van songbeeldhouwster Nicole Schneit, dat ook deze week reeds verscheen, is een pienter opgebouwde en emotioneel verwoestende song. Jana Hunter van onder meer Lower Dens levert de nonchalante maar tedere vocalen. Schoorvoetend sloft de song van de ene beladen episode naar de andere. (MD)
Ace Cosgrove – Freddies dead
Ace Cosgrove dropte eerder deze week zijn ongelooflijk funky, soulvolle en tegelijkertijd bitterharde mixtape ‘Baby need food’. ‘Freddies dead’ is maar een van de vele voorbeelden van hoe Cosgrove je meesleept in zijn wereld. En er zit een Fresh Prince-sample in! (JVL)
God Colony – Steady (feat. Flohio)
Gisteren zag ondergetekende Outfit nog op Incubate luierliedjes spelen, ze gingen echter vermoedelijk echter niet over bandlid Thomas Gorton. Die is overdag news editor bij Dazed, terwijl hij dus ‘s avonds musiceert en deze week een nieuw project voorstelde. God Colony heet dat en bestaat uit twee producers en voor hun debuut ‘Steady’ werkten ze samen met MC Flohio. Die steelt de show op het nummer met zelfverzekerde verses die perfect op de opruiende productie passen. (TK)
Spencer Radcliffe – Mermaid
Zochten we al een nieuwe Alex G nu die te bekend is? Hier is ie anyway. (TK)
Deerhunter – Breaker
Bradford Cox en co laat ‘Monomania’ achter zich en keren weer een beetje terug naar de sound van ‘Halcyon digest’. Toch toont ‘Breaker’ ook een geluid van Deerhunter dat we nog niet vaak hoorden: voor het eerst lijkt de band met beide voeten op aarde te staan. Verder hoorden we de Amerikanen zelden zo poppy aan het werk, al blijft die catchy sound hier wel in functie staan van een mooi resultaat. Want dat is deze single: pure schoonheid. (TK)
A. G. Cook (& Life Sim?) – Incal remix
Een van de beste dingen die dit jaar al te bieden had, was de Boiler Room-mix van A. G. Cook. Het mag dan ook niet verbazen dat een paar nummers uit die set nu een nieuwe mix, een samenwerking met Life Sim, sieren. Terwijl de Londense producer bij Boiler Room geflipt geniale remixen van Christina Aguilera en Nelly Furtado draaide, klinkt de ‘Incal remix’ net allesbehalve poppy. Onder gemuteerde stemmen zoomen buitenaardse-insectengeluiden. (TK)
Norman Westberg – Frostbite falls
Het kan gebeuren, in een band zitten en niet geheel je ei kwijt kunnen. Dan is er daar die eeuwige reddingsboei: de soloplaat. Je vraagt je natuurlijk af: welk ei kan je in hemelsnaam niet kwijt als je in één van de meest radicale, compromisloze en vernieuwend bands van de voorbije decennia gitaar speelt. Antwoord: minutenlange ruisende drone. Ziedaar beknopt de historie achter ‘13’, de eerste soloworp van Swans’ gitarist Norman Westberg. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat hij het ding in 2013 al uitbracht, maar dat was weliswaar op 75 handgemaakte exemplaren en tenzij je een onverbetelijke audiofiel met te veel poen bent, is het nummer ‘Frostbite falls’ toch het eerste nummer dat je daaruit hoort. (MD)