Big Red Machine kan geen kleur bekennen op ‘How long do you think it’s gonna last?’

door Guillaume De Grieve

Justin Vernon (Bon Iver) en Aaron Dessner (The National), goden onder de indiefans, breiden hun Tuin van Eden uit met een tweede langspeler als Big Red Machine. ‘How long do you think it’s gonna last?’ duurt vijftien nummers lang en heeft bijna evenveel features. We krijgen een eerder voorspelbare samenwerking met Taylor Swift tot een verrassing met Ben Howard. Op het zelfgetiteld debuut uit 2018 hoorden we voornamelijk Vernon op vocals. Nu mochten alle vrienden van het duo even de studio komen bezoeken. Verdeeldheid in stemmen of een verbindende stemming?

Het duo komt overtuigend uit de startblokken dankzij het duwtje van singer-songwriter Anaïs Mitchell op ‘Latter Days’. De meditatieve piano zal een constante blijken doorheen het volledige album. Op ‘Reese’ horen we deze evenzeer passeren. Het is één van de vele nummers die de Bon Iver-stempel overduidelijk draagt. Big Red Machine klinkt het meest natuurlijk op ‘Phoenix’. De gezellige drukte wordt hier aangevoerd door Robin Pecknold (Fleet Foxes) en opnieuw Mitchell.

Verder staat de nieuwste samenwerking met Taylor Swift ‘Birch’ evenwel niet mis op ‘How long…’. Het overklast de eerdere collabs op Swifts jongste twee platen en al zeker ‘Renegade’ dat daarop volgt. ‘Renegade’ zweept met poppy drums en is meer een Swift-song dan iets anders. De ‘popversie’ die samen met deze single uitkwam, is op het album achterwege gelaten. Godzijdank.

Voor het eerst neemt ook Aaron Dessner de micro bij de hand. Dessner eist er terecht zijn plaats op tussen de vele gasten gaande van Sharon Van Etten, Lisa Hannigan tot This Is The Kit en meer. ‘The Ghost of Cincinnati’ is een simpele folksong, ‘Magnolia’ dan weer iets te langdradig. ‘Brycie’ is waarschijnlijk zijn beste wapenfeit en ontroert. Voorts had de muzikale handdruk tussen Ben Howard en Justin Vernon onze wereld in 2011 waarschijnlijk helemaal op z’n kop gezet. Hier lokt het slechts de opluchting “eindelijk zeg” uit. ‘June’s a river’ had zo op Howards jongste plaat kunnen staan. Het vrolijke ‘Mimi’ met vocals van Vernon en Ilsey huppelt naar ‘Easy to sabotage’ waarop gastzanger Naeem zich mispakt en struikelt in de schaduw van Vernon.

Het is zeker fijn om nu ook Dessner te horen zingen waardoor Big Red Machine niet (opnieuw) overkomt als een verzameling Bon Iver b-kantjes. Toch is met alle gasten opgeteld steeds minder duidelijk wié Big Red Machine is. Stripped back folksongs met een portie elektronische drums zijn niet nieuw. Bon Iver deed het BRM al twee keer voor. Jammer dat we steeds naar hem terug moeten verwijzen. Het is waarschijnlijk de vloek van vier gelauwerde klasseplaten neer zetten alvorens de studio met anderen in te duiken. ‘How long do you think it’s gonna last?’ is een collectieve cirkel rond het duo Vernon-Dessner die zich te hard laat leiden door het middelpunt en uiteindelijk maar rondjes draait. In deze formatie vertoont hun godenstatus toch enkele barsten, ondanks de sprankelende songs die her en der op het album verspreid zijn.