Death Grips – The powers that B: nauwelijks nog hiphop

door Daan Leber

Na lang wachten en veel mysterie is het antwoord op de vraag “Jenny Death When?” eindelijk bekend. Even een korte opfrissing van de gebeurtenissen omtrent Death Grips: op de release van ‘Niggas on the moon’ volgde uit het niets het bericht van de split. In de afscheidsnoot stond dat ‘Jenny death’ nog in 2014 ging uitgebracht worden, en dat er daarna nooit meer iets van de groep te horen zou zijn. Gelukkig kwam dankzij een mysterieuze Twitteraccount van dat laatste niet veel in huis. De geruchtenmolen schoot weer in gang na de instrumentale tape ‘Fashion week’ en berichten over een tour, en uiteindelijk kwam het drietal met het tweede deel van ‘The powers that B’ naar buiten.

‘Niggas on the moon’ toonde een ietwat andere kant van het hiphoptrio, mede door de samples van Björk die werden toegevoegd. Hoewel de A-kant van het album op moment van verschijnen behoorlijk lage cijfers kreeg, blijkt dat die nu toch aangepast mogen worden. Ook op ‘Jenny death’ wordt soms een andere richting in geslagen. Op bepaalde momenten heeft ‘The powers that B’ nog maar weinig met hiphop te maken en klinkt er vooral noise en industriële rock. Voorbeelden hiervan zijn onder meer ‘On GP’ en ‘Turned off’. Daarnaast worden meer elektronische oorden opgezocht, bijvoorbeeld in ‘Why a bitch gotta lie’ met zwaar vervormde stem van MC Ride en coole Wu-Tang-achtige intro. Death Grips zou Death Grips echter niet zijn als er geen powersongs zoals ‘I break mirrors with my face in the United States’ en ‘Inanimate sensation’ de orde kwamen verstoren. Het hoogtepunt uit de langspeler is de titelsong ‘The powers that B’. Bij dit nummer merk je de kern van Death Grips: razende instrumentals, agressieve raps en een ongekende energie.

In hun afscheidsbrief stond dat de heren wilden stoppen op hun hoogtepunt. Als ze er nu effectief de brui aan geven, is ‘The powers that B’ ongetwijfeld het beste werk dat ze hebben losgelaten op de wereld. De niet-aflatende energie is nog steeds aanwezig. Mc Ride, ondersteund door de kenmerkende drumstijl van Zach Hill, geeft je nog altijd het gevoel om alles aan gort te trappen. Toch merk je progressie in de muziek. De hiphopbasis wordt van tijd tot tijd verlaten, om andere horizonten te verkennen.

Het album wordt verdeeld door Caroline.

Death Grips is op wereldtournee, momenteel zijn er nog geen Europese data aangekondigd.