Kevin Morby probeert veel maar bereikt weinig met ‘City music’

door Bert Puype

Kevin Morby wordt wel eens in dezelfde adem vermeldt met Kurt Vile of Steve Gunn. Ook op ‘City music’ gaat deze vergelijking op: de plaat wordt getypeerd door het nasale gezang in combinatie met simpele gitaarprogressies, afgewisseld met complexer getokkel. Het is een jonge garde die zowaar de 60’s Bob Dylan nieuw leven tracht in te blazen, sommigen met wat meer durf en nonchalance dan andere. Indiefolk lijkt populairder dan ooit tevoren, en Kevin Morby doet zijn uiterste best om hier een rol in mee te spelen, al lijkt deze meer en meer op die van een figurant te gaan lijken.

Morby’s geluid is aanstekelijk, maar ook niet meer dan dat. Zelden slaagt deze plaat er in echt om te verrassen en blijkt deze voornamelijk doorspekt met clichés en een iets te uitgebreid gamma van loshangende probeersels. Op ‘Caught in my eye’ lijkt Jim Morrison van The Doors even in de muziek binnengeslopen, terwijl ‘1234’ – een ode aan de welgekende kreet waarmee Joey Ramone live telkens een nieuw nummer aankondigde – een punksound voortbrengt die wat ongemakkelijke aanvoelt tegenover de rest van de plaat. ‘City Music’ mist een consistent geluid, en waar dergelijke avonturisme op andere langspelers net verfrissend of origineel kan werken, slaat Morby met deze aanpak de bal mis.

Op het einde van de rit blijft simpelweg niets hangen. Zeker nummers als ‘Downtown’s lights’ of ‘Tin can’ lijken rechtstreeks uit het repertoire van Dylan geplukt, zonder enige verfrissende toets. Openingsnummer ‘Come to me now’ bracht nochtans een veelbelovend geluid, maar wat volgde bracht meer teleurstelling dan opwinding teweeg. Een jammere zaak, want voorganger ‘Singing saw’ gaf wel de indruk het tot z’n volste recht komen van een verfrissend talent aan te kondigen. Zijn inventiviteit past daarenboven perfect in het rijtje van bijvoorbeeld Kurt Vile of Courtney Barnett, die recent nog samen de studio indoken. Mogelijks kan een vergelijkbare samenwerking Kevin Morby’s eigenheid meer tot z’n recht doen komen, en de grotere artiest die in hem verscholen zitten tot bloei brengen. Als Morby aan hetzelfde tempo muziek blijft produceren zullen er de komende jaren nog genoeg herkansingen volgen, maar ‘City music’ zal hier alvast niet grijsgedraaid worden.

Kevin Morby speelt binnenkort op Cactus Festival (09.07), Dour (15.07) en komt dit najaar naar De Zwerver (01.11, info & tickets) en de Botanique (03.11, info & tickets)