Als je als band al meer dan twee decennia muziek maakt dan is dat niet meer om de wereld te veroveren of om het muzieklandschap de hertekenen. Neen, dan doe je dit omdat je daar plezier in hebt. En dat is heel duidelijk te horen op het negende wapenfeit van Quasi, een Amerikaanse groep bemand door het gescheiden duo Sam Cookes en Janet Weiss. Bij het zien van de tracklist is het toch even slikken. ‘Mole City’ is een kanjer die maar liefst 24 nummers bevat. De helft haalt weliswaar de 3-minutengrens niet, het blijft hoe dan ook een serieuze lijst.
De schrik zat er in het begin dan ook een beetje in dat we na een tijd naar de tracklist zouden zitten kijken met de vraag ‘Hoeveel komen er nog?’. Na een eerste luisterbeurt weet je ook nog niet echt goed wat je eigenlijk met het album moet. Het is nog niet meteen duidelijk of je dit nu goed vindt of niet. Toch weet ‘Mole City’ met elke bijkomende draaibeurt het “dit is wél goed”-gevoel te verhogen. De troef van deze plaat is de variatie die aan de dag wordt gelegd. Gevoelige pianoballads, onversneden rock, elektronische intermezzo’s, fijne harmonieën, het zorgt er voor dat je gefascineerd blijft luisteren. “Niet te veel nadenken, gewoon goeie muziek maken”, dat lijkt het mission statement van Quasi.
Oké, het album had in z’n geheel best wel wat beknopter gekund en sommige nummers hadden de schifting niet moeten overleven maar laat dat zeker geen obstakel zijn om je koptelefoon op te nemen en op play te drukken. Deze plaat verdient het gewoon om aan je oor tentoon gespreid te worden, je zult het je niet beklagen.
‘Mole City’ kan gezien worden als een soort muzikale encyclopedie. Er zijn maar weinig genres die Sam en Janet onaangeroerd laten. En vooral, het laat je met een goed gevoel achter nadat je de koptelefoon hebt neergelegd en de laatste tonen zijn uitgedoofd. En is dat niet de reden waarom we allemaal naar muziek luisteren?
Quasi speelt binnenkort niet in België of Nederland.
Verdeeld door V2
