De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Sinds dit jaar bundelen we onze vangsten in een Spotifyplaylist. Zo is er altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.
Lagüna is een band die er een bijzonder parcours heeft opzitten. Het Antwerpse vijftal speelde z’n eerste show in september vorig jaar, om meteen goud weg te kapen op de Gentse wedstrijd De Beloften, en een schamel half jaar later volgde al de zilveren plak op Humo’s Rock Rally. Weet dat de groep dat deed zonder single onder de arm en met amper tien shows op de teller. Sinds deze week is een offiële eerste worp een feit; ‘Amber hands’ levert Lagüna enkel meer bewondering op. Huilende riffs verstrengelen zich op melancholische wijze doorheen een robuuste ritmesectie, waarbij Curtisiaanse melodische vocalen het newwavy postpunkmengsel afmaken. Klasse.
Niet veel mensen weten dat Nicolas Jaar en John Hopkins een muzikale bastaard hebben rondlopen, en wel zeker niet dat die in Hasselt woont. Hij heet Wannes Cuypers en maakt intelligente electronica onder Morgan Abend. Wannes is resident bij The School, een intermediaal platform dat de Limburgse hoofdstad artistiek wil upgraden. De carte blanche ginder leverde Morgan Abend ‘Schoolwerk’ op, een collectie van drie eigenzinnige composities. Tot zover de feiten; nu volgt een kleine lofzang. De kunst van de producer bestaat uit de boeiende dynamiek die hij creëert, door knisperende beats te laten fuseren met field recordings, allerlei vervormde (stem)samples en warme synthlagen. Er sluipt IDM doorheen maar evengoed komen klassieke invloeden om het hoekje loeren, waardoor het geheel zovéél meer is dan een – vaak vlak aandoende –soundscape.
Birds That Change Colour? Birds that love to change sound. De groep rond singer-songwriter Koen Kohlbacher houdt zichzelf graag fris en relevant: ten tijde van ‘On recording birds’, uit 2014, gingen de Antwerpenaren nog gehuld in een pluizige folkmantel, maar die werd helemaal afgeworpen tijdens de opnames van ‘Nova albion’. Hun derde plaat verschijnt na de zomer, maar met ‘Ridin’ krijg je al een fijn idee waarvoor de band met die nieuwe sound wil staan: psych-gerichte, fuzzy Westcoastpop is de rode draad, met The Grateful Dead en Father John Misty in de Birds hun kielzog. Oh ja, je kan ze bijstaan in hun crowdfunding-campagne zodat de persing, verdeling en promo van de fysieke release van de aankomende plaat netjes tot stand kan komen. Als ‘sponser’ valt er vanalles uit te halen, check het hier!
A koolbear survives on beats and salmon. Als het van de gelijknamige Brusselse producer afhangt, heb je in het leven niet veel nodig. Koolbear is het alias van Matthias Colla en wist de hoofdstedelijke electronicascene in februari al te bekoren met z’n debuuttape ‘habitat’. Via Bassin Records – ook de thuishaven van Indiestyle-favoriet Beatsforbeaches – kwam vandaag ‘OD04’ uit, een compacte ep dat een krachtig evenwicht bewaart russen dromerige ambient en knetterend beatmateriaal. De zwellende synths en dwarrelende melodieën in de openingstrack ‘Living in love’ knipogen zo richting Shigeto, en Four Tet, waarbij die zachte zang het geheel in een soulvol bad dompelt.
Overdag was hij ooit drummer bij Kapitein Winokio, maar ’s nachts altijd de ‘Antwerpse neef van muppet Animal’ en hét enfant terrible in underground van de Scheldestad. Het heerschap waarvan sprake heet Bootsie Butsenzeller en eet van zoveel muzikale walletjes als hij maar kan, bewees het geflipte dance-album ‘Seqs & drums & rockin’ synths’ enkele jaren geleden al. De man werd onlangs 50 en dat verdiende een nieuwe ep, die broeierige jazz, noise én avant-gardepop samenbrengt. De titeltrack van het plaatje duurt meer dan zes minuten en is één lange improtrip die spaceyness als voornaamste richtingaanwijzer neemt.