Op ruimtereis met Shabazz Palaces als kapitein in de Cactus Club

door Tobias Cobbaert

Doorgaans bevindt de Cactus Club zich in de Magdalenastraat te Brugge, maar op drie februari werd hij tijdelijk verplaatst naar het universum van Quazarz, de protagonist vanop Shabazz Palaces’ recentste dubbelalbum die volgens het verhaal geboren is op een gangster star. Nu is de persoon Quazarz pas relatief recent geïntroduceerd in de wereld van het enigmatische hiphopduo, maar hun bezwerende muziek leek altijd al van een andere planeet te komen. We waren erg benieuwd of ze ons ook vanop het podium de weg naar hun eigen sterrenstelsel konden wijzen.

Een echt voorprogramma was er niet, enkel een soort opwarm-DJ die wat plaatjes draaide in de zaal. Zonder aankondiging stopte deze echter abrupt waarna de lichten uitgingen en er een lugubure sfeer opgewekt werd met een geluidsband met daarop iets dat klonk als een dissonante saxofoon. Deze ging uiteindelijk over in een mikmak van allerlei vocale samples terwijl er zwart-rode visuals geprojecteerd werden die de spanning nog meer deden stijgen. Op de eerste tonen van ‘Forerunner foray’ kwamen Ishmael Butler en Tendai Maraire dan eindelijk zelf op het toneel, beiden een zonnebril dragend en gekleed in een apart gewaad waardoor ze op personages leken uit een afrofuturistische variant op The Matrix.

Foto’s door Michelle Geerardyn

Gedurende heel de show bleef het tweetal diverse zaken projecteren, met verschillende doeleinden. De ene keer kregen we abstracte beelden of psychedelische animaties te zien die vooral dienden om het spacy karakter van de muziek extra in de verf te zetten, maar minstens even vaak werden ze gebruikt om de maatschappijkritische boodschappen van Butler te benadrukken. Zo kregen we tijdens een nummer dat constant het woord ‘money’ herhaalde de boodschap “a practical application of an abstract ideal” te lezen, waarmee Shabazz Palaces meteen aantoonde dat geld voor hen niet heilig is. In dezelfde lijn kregen we een absurde parodie op realityshows te zien, inclusief een bandlogo in een extreem glossy lettertype waardoor de draak gestoken werd met de kitsch van de types die we doorgaans in zulke programma’s zien. Verder richtten de heren hun pijlen nog op een hele resem andere aspecten van de huidige maatschappij, waaronder het veelvuldige smartphonegebruik. Tijdens dat laatste begonnen we ons bijna schuldig te voelen omdat we op onze eigen telefoon notities aan het nemen waren om uiteindelijk om te zetten tot deze recensie. Ondanks alle serieuze thema’s was het tijdens dit concert niet allemaal bittere ernst. Butler stond het hele optreden lang met een brede glimlach op het podium en was zichtbaar aan het genieten van de opvoering. Ook had het duo voor sommige nummers een paar synchrone danspasjes ingestudeerd, wat een grappig effect had en het geheel wat luchtiger hield.

Muzikaal gezien beperkte Shabazz Palaces zich niet tot brave noot-voor-noot uitvoering van hun nummers zoals we die op hun albums te horen krijgen. Zowat elk nummer werd herwerkt tot een unieke live-uitvoering die de songs in een nieuw en ongehoord jasje stak. Dat pakte erg goed uit en vooral bij de nummers vanop hun Quazarz-dubbelalbum was het een verademing om deze aanpak te horen, want op plaat durfden deze al eens te gaan vervelen. Verder viel het op dat dankzij de live percussie van Maraire er nog veel meer dan op de studioversies een nadruk gelegd werd op Afrikaanse ritmes, waardoor de muziek een veel dansbaarder karakter kreeg. Deze aanpak bereikte zijn hoogtepunt ergens halverwege de set, toen het duo een nummer speelde dat veel weg had van een jamsessie en waarbij de trommels volop de aandacht mochten opeisen. Ondertussen werden er beelden geprojecteerd uit een documentaire waarin Afrikaanse mensen geïnterviewd werden over de rol die ritme speelt in hun cultuur. Daarnaast kwamen de pulserende bassen live ook harder aan dan op plaat waardoor het moeilijk stilstaan was.

Aan publieksinteractie hadden de twee niet veel boodschap. Ze riepen vaker naar de geluidsman om hun mix op punt te stellen – al zat die naar onze mening sowieso wel goed – dan dat ze de rest van de zaal toespraken. In de plek werd ervoor gekozen om alle nummers meteen na elkaar te brengen zonder pauzes om zo de opgebouwde mystieke sfeer in de Cactus Club intact te houden. Deze strategie werkte wonderen voor de vibe van de show en daarom was het ook een beetje zonde dat Shabazz Palaces ervoor koos om een bisronde in te lassen in plaats van gewoon de hele set in één keer af te werken. Daardoor werd de geheimzinnigheid ietwat verbroken. Gelukkig kon de weelderige uitvoering van ‘Shine a light’ als afsluiter de sfeer snel weer rechttrekken en werd het optreden zo alsnog op een positieve noot afgesloten.

Waar Shabazz Palaces met hun recentste dubbelalbum niet hun beste werk afleverden, wisten ze zichzelf live voldoende heruit te vinden om zo toch een optreden van hoge kwaliteit af te leveren. Door de vele variaties op het bekende materiaal konden zelfs de doorwinterde fans verrast worden, terwijl ook de leken mee konden bewegen op de muziek dankzij de sterke focus op aanstekelijke ritmes. Dat alles zonder de enigmatische waas rond de muziek te verliezen. Het was fijn vertoeven op de gangster star en op onze volgende ruimtereis maken we graag een omweg om er nogmaals te kunnen passeren.

In Cactus kan je binnenkort The Sore Losers +The Glücks (08.02), Sunflower + Rumours + It.Takes.Two (09.02) en Pip Blom + Catbug (22.02) aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je op de website van de zaal.