Gisterenavond voelde de Trix Bar aan als een garage uit de States. De reden daarvoor was het bezoek van het Amerikaanse label Trouble In Mind, dat voor de gelegenheid drie gitaarbands meegebracht had.
The Resonars kregen de eer om de avond te openen. Het vijftal kwam een half uur te laat het podium op en leek dat te willen compenseren met een hevige, decibelrijke set. Eerst konden we ons daar dankzij enkele strak gespeelde punksongs wel in vinden, maar al gauw haakten we toch af vanwege een gebrek aan diversiteit. De groep mocht dan wel spelen met tempowisselingen, verder had hun optreden te weinig onverwachte wendingen om te blijven boeien. Daarnaast stoorden we ons ook aan de samenzang van de gitaristen en de bassist, omdat het allemaal wat zeurderig overkwam en totaal niet paste in het energierijke geheel. Tegenvaller.
Daarna was het de beurt aan Maston om zijn visitekaartje af te geven. Dat deed ‘ie met verve, hoewel hij zich verplicht zag tot het spelen van een gitaarset. Een deel van zijn materiaal stond immers nog in Utrecht en met een geleende synth kon hij niet overweg. De gesnorde man trok het zich niet al te hard aan en bracht zijn vrolijke deuntjes alsof hij ze nooit anders ingestudeerd had. Muzikaal gezien situeerden die zich ergens tussen The Beach Boys en Grizzly Bear, klonken ze zo zonnig als zijn woonplaats Los Angeles en charmeerden ze vanaf de eerste kennismaking. Nadat de psychpopper afsloot met het wereldnummer ‘Tell Donna’, kreeg hij dan ook een welverdiende staande ovatie. Hiervoor bedankte hij het publiek bedankte met een pijlsnel, maar enorm plezierig americananummer, een zoveelste blijk van zijn kunnen. In het zog van Jacco Gardner en Unknown Mortal Orchestra lijkt ons een doorbraak voor deze Maston slechts een kwestie van tijd.
Tot slot mocht het zichtbaar vermoeide The Paperhead de labelnight afsluiten. De groep plaatste zich zowel qua kwaliteit als qua sound vakkundig ergens tussen de ongeïnspireerde garage van The Resonars en de meer dan aangename baroque pop van Maston. Ze leenden de harde gitaren van de eersten en vermengden die met de psychedelica van de tweede. Dat resulteerde in rock die bij momenten deed denken aan Thee Oh Sees en aangevuld werd met enkele noisy jams die de set ongetwijfeld meerwaarde gaven. We hoorden leuke ideeën en goede pogingen, maar echt beklijven deed de set zelden.
Heartbreaktunes programmeert binnenkort onder andere Cock Sparrer (Trix, 23.11), Ty Segall (VK, 04.12) en Wooden Shjips (Salle Rogier, 06.12). De volledige kalender en tickets vind je hier.