Er komt elke week gigantisch veel muziek uit waarmee je gemakkelijk het wereldrecord gezamenlijk schouders ophalen zou mee kunnen verbreken. Hier gaan we de strijd met de muzikale onverschilligheid aan en schotelen we de favoriete vondsten aan je voor. Onderaan vind je een afspeellijst met al onze vondsten van dit jaar. Deze week werden de plonsjes geschreven door Eva S., Louis, Mattias en Michelle.
Hinds – Come back and love me
De absurdistische Spaanse indierockers van Hinds laten een proefballonnetje op. Dit bossanova-achtige nummer klinkt opvallend romantisch en rustig en bevat Spaanse lyrics en gitaar. Een ballad kiezen als een van de singles van je volgende album? Hinds hebben duidelijk hun streken niet verloren! ‘The prettiest curse’ komt uit op 3 April: then we can come back and love them! (Eva S.)
U.S. Girls – And yet it moves/y se mueve
Lees hier waarom Meg Remy gemakkelijk het meest indrukwekkende mens is waar je deze week iets over zal lezen. Luister intussen naar haar nieuwe plaat en dit nummer in het bijzonder. (Michelle)
Haim – The steps
Terwijl rockdinosaurussen uit de jaren ’70 dapper blijven opduiken, geven de drie zussen van Haim hun eigen draai aan FM Rock. De hoge zanguitschieters en handgeklap maken het helemaal af. (Mattias)
Kevin Morby – I was on time
Wanneer ik met iemand afspreek en daarvoor de trein moet nemen, heb ik altijd de neiging om te sturen dat ik de trein gehaald heb en op tijd zal zijn. Ja dat is een prestatie. Dan heb je ook nog mensen als Kevin Morby die er een lied over schrijven. (Michelle)
Woods – Where do you go when you dream?
Er zijn nog zekerheden in het leven: geen kapvergunning die aan de sound van Woods kan raken. Met het Woodsist-label gaf de band artiesten als Kevin Morby en Real Estate een duwtje in de rug, terwijl ze zelf gezellig ter plaatse blijven trappelen. En dat is absoluut geen slechte zaak in dit geval. (Mattias)
Elison 404 – Perfect dark
Soms vliegt het goede wat grime te bieden heeft ons over het hoofd. Normaal gezien bezingt het genre de worstelingen van de Britse arbeidersklasse, maar dat geldt niet voor het Londense collectief Elison 404. Met ‘perfect dark’ draagt de groep het mantra “joy, not fear” voor met behulp van een duistere, post-punkachtige beat. Het contrast tussen lyrics en ambiance valt dan ook goed in de smaak. (Louis)
The Whitest Boy Alive – Serious
‘Burning’ en ‘Gravity’ doken de afgelopen jaren wel eens op in onze playlists, maar rond The Whitest Boy Alive was het al jaren stil. Tot de Noors/Duitse band vorige vrijdag voor het eerst in elf jaar plots nieuwe muziek uitbracht. (Mattias)
Big Yawn – Anthem x
De Australische elektronische groep Big Yawn pakte deze vrijdag uit met een straf debuut. De band staat garant voor eclectische, experimentele synthmuziek aangevuld met intieme bas- en drumriffs. ‘Anthem X’ is een goed voorbeeld van waar de Aussies tot in staat zijn, en is een prima schijf om even wat danspasjes te placeren naast de stereo. (Louis)