Vermoedelijk worden Louie Duffelbags en Boothlord ook niet vrolijk van de coronamaatregelen. De muziek die ze als Danger Incorporated maken klinkt namelijk alsof die perfect tot z’n recht komt in een halflege bruine kroeg omtrent de uren wanneer ze nu eigenlijk moeten sluiten. Hun geluid klinkt als een kruisbestuiving tussen de melancholische r&b-raps waar de Zweden van Drain Gang een patent op hebben en de trap die in hun thuisstad Atlanta groot werd gemaakt.
Het duo doet op ‘Hackers of the world unite’ wel stevig z’n best om die sound in al haar facetten te verkennen. Vorige releases durfden soms wat eentonig te worden, maar op deze plaat wordt er duidelijk een grote stap vooruitgezet. Zo gaan we van introspectieve tracks als de gitaarballad ‘Fall apart’ of het nachtelijke ‘Lost boys’ naar trapbangers als ‘Frankenstein’ en ‘TURNITUP’, dat subtiele brostep-invloeden laat horen.
Je moet van de stevig ge-autotunede raps houden, maar als vervormde stemmen en atmosferische beats je ding zijn valt er hier veel te smullen. De instrumentals schemeren vaak tussen bedwelmend en oppeppend en de afwisseling tussen de diepe raps van Boothlord en de melodische zanglijnen van Louie Duffelbags slagen er steeds opnieuw in om een narcotische sfeer op te wekken. Het hoogtepunt dat de tweeledigheid van Danger Incorporateds muziek het best aantoont is het tweeluik ‘Red white blue pills’ en ‘Black & white angels’ in het midden van de tracklist. De eerste is een stampende track waarop de twee op hun meest energiek te horen zijn, waarna ‘Black & white angels’ als een ingetogen comedown telt.
Qua esthetiek scoort Danger Incorporated dus veel punten, maar op lyrisch vlak is er wel nog ruimte voor verbetering. Zo snappen we bijvoorbeeld dat de woede in ‘Red white blue pills’ zich onder andere tot politiegeweld richt, maar een lyric als “On a night like this, it’s fuck the pigs/ We makin’ bacon outta their asses” is toch net iets te knullig om serieus te nemen. Ook de manier waarop oppervlakkige seks (zonder succes) gebruikt wordt om een emotionele leegte is in theorie interessant, maar resulteert al te vaak in platte zinsnedes als “I didn’t fuck you for no reason, I fucked you ‘cause I need you”.
Als ze het echt willen, kunnen de Danger Boys nochtans wel creatief uit de hoek te komen. ‘Twilight’ is een nummer waarop de gelijknamige boeken- en filmreeks gebruikt wordt als metafoor om Boothlord en Louie Duffelbags voor te stellen als respectievelijk Jacob en Edward om vanuit die invalshoek hun liefdesescapades te bespreken. Op papier klinkt het misschien wat onnozel, maar door de manier waarop de twee heel het nummer lang zo toegewijd blijven aan het concept zorgt ervoor dat het gewoon werkt.
Op ‘Hackers of the world unite’ zet Danger Incorporated een grote stap vooruit door te experimenteren met de grenzen van hun sound zonder daarbij hun eigenheid te verliezen. Als het duo op de volgende release ook nog eens wat meer tijd in hun teksten steekt, zullen we nog veel van hen horen.
