De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar die ruwe diamantjes komen niet altijd meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Onder Verse Vangst serveren we wekelijks een handvol nieuwe Belgische nummers die je misschien over het hoofd zag, maar het beluisteren meer dan waard zijn. Support your local scene!
“Waar zijn we gebleven?“, dachten ze bij het Genste Omar Dahl, na enkele releases bij diverse labels en een moeilijke periode gedurende de pandemie. Het werd dan ook een bijna logische naam voor hun volgende eptje uitgebracht via Underyourskin Records. De Duitse stal lijkt volgens de band de ideale plek om hun muziek op uit te brengen, iets wat we evenwel denken na enkele plaatjes en artiesten te hebben doorlopen. De bezwerende jazz van de band die bovendien wat elektronica bevat zoals op ‘Basalt’ past prima als soundtrack op het betere feestje in Tulum.
Een tijdje geleden bracht Le Motel alweer een fraaie eptje ‘Sueños‘ uit. Dat de Brusselaar een mastermind is in het in elkaar weven van verschillende genres, dat moeten we u waarschijnlijk niet meer vertellen. De Maloca-labelbaas’ veelzijdigheid wordt op de ep nog maar eens rijkelijk tentoon gespreid. Niet alleen via de muziek zelf, evenwel via de artiesten die de man selecteerde om samen te werken. Op de cut met Clara! laat hij met een lieve lust met dembows gooien. Desalniettemin zijn het vooral de vocals op de track die het zo’n ongelofelijk catchy nummer maken.
Brik Tu-Tok kijkt niet op een verkleedpartij dan wel op een ludieke videoclip meer of minder. Dat bewijzen ze opnieuw in de nieuwe videoclip van ‘Back back back’. Het illustere project van Linde Carijn en Maxim Storms mixt wederom knotsgekke synths, kloeke drums en de opwindende manier waarop Storms z’n teksten schijnbaar lijkt te rappen. De soms bizarre (in a good way) chemie die speelt tussen Carijn en Storms in het nummer is er eentje die intrigeert en langzaam maar zeker je mee voert in hun Popabsurdistan.
Op Spotify staan slechts 2 solo-tapes van Kleine Kova, voor een totaal van 21 minuten en 42 seconden aan muziek. Daarvan durf ik beweren dat ze bij de allerbeste muziek van het moment en land horen. Kleine Kova gaat steeds dieper op in haar angstaanjagend onderkoelde rapstijl, die dan nog eens van pikdonkere beats voorzien worden. Met Slagter heeft de VHS-crew een producer van topniveau in de rangen. Wie dat al een hele poos in de gaten heeft, is Faberyayo, die zich als een vis in het water voelt in zijn nieuwe rol als mentor/culturele vinger aan de pols. (Daan)
De Brusselse Guttergang is op tournee en walsen elke concertzaal omver. Een aantal keren de Ancienne Belgique slopen, behoort alweer tot een been, there and done that en op naar het volgende. Net zoals Zwangere Guy solo om de zoveel tijd een track durft droppen, doet Stikstof dat ook wel een keer. Sinds RonnyHuana al meerdere keren het voorprogramma van de Brusselaars mocht verzorgen, leek een samenwerking al eventjes in de lucht te hangen. Een ontleding van de teksten is een beetje zinloos. Al willen we wel zeggen dat het feit dat Astro terug on the mic, een heerlijke verrassing is. Daarenboven vormt het sappige accent van RonnyHuana een lekker contrast met die van Jazz.
Een tijdje geleden kregen we nog maar de samenwerking met Teyhana te horen die ze maakten in het kader van COLORS. Nu komt Lous & The Yakuza met een tweede single op de proppen. Net zoals bij haar debuutplaat ‘Gore‘ ging ze voor het nummer weer aankloppen bij El Guincho die de track weer van vrij comateuze beats voorziet. De twee kunnen elkaar goed vinden en dat blijkt ook op dit nummer het geval. Hoewel het refrein niet veel omvat, blijft de manier waarop het nummer werd ingezongen zeker hangen. Bon, wanneer kunnen we die plaat verwachten, Lous?
Als er één artieste is wiens terugkeer naar het grote podium ik heb geanticipeerd dan is het wel die van Isolde Van Den Bulke alias Tristan. De Gentse liet zich enkele jaren geleden opmerken via twee eptjes waarbij we van de tweede, ‘Delidomia‘, grote fan waren. Op deze langverwachte nieuwe single, heeft het nummer z’n titel niet gestolen. We worden van bij de eerste seconden bijna omver gewalst door explosieve hyperpop-achtige kicks. Waarna het nummer zich via enerverende elektronica zich ontwaart in een waar hellscape.
Vers van de pers, vandaag dropt Antoine Pierre alias VAAGUE een nieuw nummer met Le Motel. Pierre zou je moeten kennen als spilfiguur bij URBEX en Next.Ape, al drumt hij ook bij Taxiwars. Pierre loste vorig jaar al eens een eptje en lijkt de smaak goed te pakken te hebben met dit project. In het najaar verschijnt namelijk een tweede eptje. De track beslaat zowel 2-stepachtige invloeden in het tweede deel als wonky dat de instrumentale hiphop-beats van Le Motel heerlijk in elkaar verstrengelt.
Onder And Then Came Fall brengen Annelies Tanghe en Sam Pieter Janssens meeslepende shoegaze-achtige muziek uit. De twee zijn uiteraard al even bezig, hoewel ze van 2022 een groots jaar te maken. De pandemie bracht naast een in het water gevallen tournee evenwel tonnen inspiratie met zich mee. Afgelopen maand teasede de band reeds met ‘Love like gold’ naar meer. Het is een relatief kort nummertje dat als voorbode diende voor de allereerste single ‘Photograph’ van een nieuwe plaat die later zal verschijnen.
Het nummer werd geschreven pal in één van de lockdowns die we hebben meegemaakt. En dat toont zich zowel in tekst als instrumentatie. De neerslachtige manier waarop er over de tijdelijkheid van liefde wordt gezongen, zal voor velen herkenbaar zijn. De dromerige staat van het nummer is bovendien te danken aan David Poltrock die zowel het nummer als het hele album producete.
Afgelopen vrijdag verscheen het langverwachte debuutalbum van Vito Dhaenens. Na enkele eptjes, een aantal singles kunnen we ons eindelijk onderdompelen in een eerste grote body of work van de Gentenaar. En hoewel we reeds wisten dat Dhaenens veel van zijn mosterd in de western gaat halen, blijkt dat op de plaat nog verder door te schemeren. Het album dartelt van vrolijke americana tot soms vrij emotionele droefgeestigheid. Dit is zo onder meer het geval in ‘Save your life’ als ‘Two days before’. Het is in die nummers waar dat heerlijke timbre van hem open bloeit. Schering en inslag is het, dit begeleidt onder huilende gitaren. En stiekem huilen we telkens een beetje mee.