24 albums om naar uit te kijken in 2020

door Mattias Goossens

Nu 2019 echt afgerond is, kunnen we beginnen vooruitblikken op 2020. Behalve nieuwe ontdekkingen kijken we ook uit naar de terugkeer van enkele bekende gezichten. We lijsten hier enkele albums op om aan te duiden in je agenda.

Bombay Bicycle Club – Everything else has already gone wrong (17/01)

Het Britse Bombay Bicycle Club vierde vorig jaar nog de tiende verjaardag van debuut ‘I had the blues but I shook loose’, en greep de gelegenheid aan om aan nieuwe muziek te werken. Na een paar jaar stilte en soloprojecten van verschillende leden, verschijnt over twee weken vijfde plaat ‘Everything else has already gone wrong’. (Mattias)

Caribou – Suddenly (28/02)

Dan Snaith vulde de afgelopen jaren dansvloeren als Daphni, maar dit jaar krijgen we eindelijk een opvolger voor het zes jaar oude ‘Our love’. Benieuwd welke weemoedige electronica de doctor in de wiskunde deze keer uit z’n synths tovert. (Mattias)

Chromatics – Dear Tommy  (??/??)

Eigenlijk willen we Johnny Jewel en z’n band niet meer te veel credit geven omtrent deze plaat, maar stiekem zitten we er nog steeds op te wachten (ja, al sinds december 2014). Zelfs ondanks dat de surprise-release ‘Closer to grey’ een goede zoethouder was, kon geen van de ‘Closer to grey’-tracks kon tippen aan de Dear Tommy-singles die de voorbije jaren op ons afgevuurd werden. Als we de band mogen geloven – en naïef als we zijn, blijven we dat doen – zouden we in de eerste helft van 2020 dit epische dubbelalbum eindelijk in vol ornaat mogen aanschouwen. (Martijn)

Destroyer – Have we met (31/01)

Met zijn vorige plaat ‘Ken’ scoorde Destroyer goed in onze eindejaarslijstjes van 2017, dus het is afwachten of  Dan Bejar daar eind deze maand opnieuw in slaagt. (Mattias)

Fontaines DC – ??? (??/??)

Deze Ierse postpunkers laten er geen gras over groeien. We zijn nog maar amper bekomen van hun debuut ‘Dogrel’ en het ziet er al naar uit dat Fontaines DC ons in 2020 nog eens ferm door elkaar zal schudden. Het vijftal heeft al bevestigd dat de plaat volledig geschreven is tijdens hun festival-tour en beïnvloed is door The Beach Boys, waardoor deze een andere kant van de band zal belichten. (Martijn)

Grimes – Miss-AntropOcene (21/02)

Eens deze plaat uit is, is het vijf jaar geleden sinds Grimes’ laatste werk ‘Art angels’. Hier en daar sprong ze mee op een track (onder andere ‘Pynk’ van Janelle Monáe en ‘Play destroy’ van Poppy). Maar een substantieel product zoals een album, bleef enkel in onze dromen bestaan. Uit het publieke oog verdween ze echter niet. Een relatie met de CEO van Tesla, Elon Musk, online ruzie met Azealia Banks waar ze een nummer mee zou maken, een afgewerkt album dat in de vuilbak belandde en tirades over haar label 4AD op Instagram. De Canadese hield zich wel bezig de laatste tijd. Het is 2020, een nieuw decennium en dus ook nieuw materiaal van Grimes. Naar aanleiding van de plaat werden de singles ‘So heavy i fell through the earth’, ‘4Æm’, ‘My name is dark’ en ‘Violence’ uitgebracht. Op elke single hoorden we al een meer duistere  Grimes dan die we gewoon zijn. Of de hele plaat gedrenkt zal zijn in zware bassen en uitgerekte kreten, weten we jammer genoeg pas eind februari. (Simon)

Lana Del Rey – White hot forever (???)

Dit jaar verbaasde Lana Del Rey fans en critici met ‘Norman fucking Rockwell!’, dat een plekje kreeg in quasi elk muzikaal jaaroverzicht. Lana rust dit jaar niet op haar lauweren, want op de release-dag van ‘NFR!’ kondigde ze al aan dat ze aan nieuwe nummers werkte. Als werktitel kreeg het album ‘White hot forever’ mee, en het zou ergens in de loop van 2020 verschijnen. (Mattias)

La Roux – Supervision (7/02)

We vroegen ons de afgelopen jaren geregeld af hoe het nog zou zijn met La Roux, telkens wanneer een van haar hitjes op de radio passeerde. Eind 2019 kwam er antwoord, toen de Britse haar derde plaat aankondigde.

Matt Berninger – Serpentine prison (???)

De leden van The National leefden zich de afgelopen jaren uit bij onder meer Big Red Machine en LNZNDRF, en frontman Matt Berninger richtte samen met Menomena-bezieler Brent Knof El Vy op. Dit jaar is het tijd voor een echte soloplaat van indierocks favoriete brombeer, bijgestaan door soullegende Booker T. Jones als producer en arrangeur. (Mattias)

Moses Sumney – Grae (15/05)

Moses Sumney debuteerde in 2017 op innemende wijze met ‘Aromanticism’. Drie jaar later heeft hij een opvolger klaar, in de vorm van dubbelalbum ‘Grae’. Het eerste deel verschijnt in februari al digitaal, het tweede deel prijkt op de volledige fysieke versie die pas in mei uitkomt. (Mattias)

My Bloody Valentine – ??? (??/??)

Of het nu een volwaardig album is, twee eps of zelfs twee albums – volgens ons weet shoegaze-guru Kevin Shields zelf niet meer waar hij mee bezig is, maar de beste man is alleszins ergens mee bezig. De opvolger van het in 2013 verschenen ‘m b v’ is intussen al enkele keren geteased in interviews, maar een releasedatum bleef elke keer uit. Toen er vorig jaar ineens een nieuwe placeholder verscheen op de officiële My Bloody Valentine-site, koesterden de fans alweer een sprankeltje hoop, al wisten we diep van binnen dat dit ook zou uitdraaien op een teleurstelling. We hebben het hier trouwens over Kevin Shields, de man die er 22 jaar over deed om een vervolg aan ‘Loveless’ te breien. Maar toch – in 2020 misschien? (Martijn)

Noname – ??? (???)

Noname gaf eind 2019 aan te willen stoppen met optreden omdat ze steeds vaker voor een wit publiek stond te rappen zonder achtergrondkennis bij haar muziek of hiphop in het algemeen. Rond dezelfde tijd kondigde ze wel aan een nieuw album klaar te hebben dat ergens in de loop van 2020 zal verschijnen, als opvolger voor het indrukwekkende ‘Room 25’.

Pinegrove – Marigold (17/01)

Even leek Pinegrove-frontman Even Stephans Hall  eigenhandig een streep te trekken onder de toekomst van de band. In 2018 was er dan het prachtige ‘Skylight’, en in 2020 komt de band met een opvolger, het eerste op Rough Trade. (Mattias)

Protomartyr – ??? (??/??)

“Album 5 recorded” liet Protomartyr een half jaar geleden weten via een Instagram-post. Ook al zijn er nog niet meer details bekend hieromtrent, we gaan ervan uit dat er dit jaar nieuw materiaal van deze postpunk-band uit Detroit zal verschijnen. In 2018 brachten ze nog een ep uit, maar het laatste volwaardige album dateert inmiddels al van 2017 en wist toen terecht een plaats in onze eindejaarslijst te veroveren. (Martijn)

Real Estate – ??? (???)

In oktober vorig jaar speelde Real Estate een lange show, waarvan het eerste deel uit 13 onbekende nummers bestond. De band verklaarde later dat het om een integrale uitvoering van een nieuw album ging, en dat album verschijnt ergens in de loop van 2020. (Mattias)

Run The Jewels – Run The Jewels 4 (???)

Hiphop-supergroepen zijn een zeldzaamheid geworden, maar de samenwerking tussen EL-P en Killer Mike begint ondertussen legendarische proporties aan te nemen. Deel vier in de saga belooft volgens EL-P “hard as fuck” te worden, en wij hebben niet liever. (Mattias)

Shame – ??? (???)

Een van dé gitaarplaten van 2018 werd al vroeg in het jaar gelost op naam van Shame. Sindsdien toerden de Britten de wereld rond, en in 2019 mochten ze samen met Cate Le Bon het festival Sonic City cureren. Daar maakten de heren bekend in 2020 een tweede plaat uit te brengen, en ze speelden meteen enkele nummers als voorsmaakje. (Mattias)

Sky Ferreira – Masochism (???)

Sky Ferreira leek na haar debuut ‘Night time, my time’ in 2013 bij momenten van de aardbodem verdwenen. Er wordt al jaren aan de opvolger gewerkt, en na eerdere aankondigingen zou die in 2020 eindelijk het levenslicht zien. Ferreira zelf grapte al of haar plaat sneller zou uitkomen dan de nieuwe van Frank Ocean, en ze lijkt het te gaan halen. (Mattias)

Tame Impala – The slow rush (14/02)

Even leek Kevin Parker uit deze dimensie verdwenen, maar de laatste maanden bleek hij terug op aarde gearriveerd te zijn na een zoektocht naar het perfecte drumgeluid. Met de regelmaat van de klok verschenen er singles en de Australiërs trotseerden afgelopen zomer een oneindige regenbui op Pukkelpop. Allemaal in de aanloop naar ‘The slow rush’, het ideale valentijnscadeautje voor muziekliefhebbers. (Mattias)

The 1975 – Notes on a conditional form (21/02)

Amper een jaar na ‘A brief inquiry into online relationships’ wou The 1975 in 2019 al een opvolger klaarhebben. Die plannen liepen vertraging op, en samen met een Europese tournee werd de planning bijgesteld naar 2020. De Britse band lijfde voor z’n vierde album onder meer Greta Thunberg in. (Mattias)

The Radio Dept. – ??? (??/??)

De opluchting moet groot zijn geweest voor deze Zweden toen de al jaren aanslepende problemen met hun voormalige label eindelijk uitgeklaard werden. Contractueel werd er nog een laatste plaat via Labrador uitgebracht in 2016, maar ondertussen is de mythische dreampop-band volledig onafhankelijk en heeft het z’n eigen ‘Just So’-label opgericht. Via social media lieten de heren al weten dat er “soon” nieuw materiaal zit aan te komen. (Martijn)

The Strokes – ??? (???)

The Strokes vierden oudejaarsavond met een concert in New York, en frontman Julian Casablancas maakte er meteen enkele goede voornemens. Na zeven jaar komt er eindelijk een opvolger voor ‘Comedown machine’ aan. “We took the 2010’s – whatever the fuck they’re called – we took ’em off but now we’ve been unfrozen and we’re back.” Als tussendoortje kregen we in 2016 nog de ep ‘Oblivius’, en een jaar later waren er geruchten dat The Strokes met Rick Rubin in de studio zaten. Benieuwd of dat ook betekent dat de Amerikanen eindelijk nog eens in België spelen. (Mattias)

The XX – ??? (???)

Afgelopen zomer liet The XX al weten aan een vierde album te werken, en als nieuwjaarsboodschap maakte het trio bekend dat er dit jaar effectief  nieuwe muziek verschijnt. Veel meer is er voorlopig nog niet geweten over de opvolger van ‘I see you’ uit 2017. (Mattias)

Warpaint – ??? (???)

De dames van de dromerige rockgroep Warpaint weten hoe ze een teaser moeten doen. In een instagrampost bevestigen ze dat er nieuw album op komst is, maar ze laten ons in het ongewisse over hoe dat gaat klinken en heten en wanneer we het kunnen verwachten. Bassiste Jenny Lee Lindberg merkte op dat Warpaint nog nooit een album uitbracht in de zomer en dat dat haar wel iets leek. Betekent dit dat hun nieuw werk verder zal gaan in de richting van hun vorige, meer poppy en dansbare, album? Of geeft Warpaint ons een reden om tijdens de warme zomeravonden toch dicht bij iemand aan te kruipen? Misschien weten de leden het zelf nog niet en zien ze waar hun typische jams hen brengen. (Eva S)